Św. Willibald z Eichstätt OSB

.

Święty biskup i wyznawca (700-781).

Znany również jako: Willebald.

Kościół pw. św. Jana Chrzciciela w Wateringen, Holandia

Urodził się w angielskim Wessex 21 października 700 roku, jako jedno z trójki dzieci, św. Ryszarda i św. Bonny (Wunny), spokrewnionej ze św. Bonifacym.

Jego rodzeństwem była św. Walburga i św. Winebald. Gdy Willibald miał trzy lata poważnie zachorował, a gdy zagrożenie jego życia stało się wyraźne rodzice złożyli ślub, że jeśli Pan Bóg ocali życie ich syna, poświęcą go Mu na służbę. Cudem przeżył i w wieku pięciu lat został przyjęty do klasztoru benedyktynów Waldhem w Hampshire, praktykując od wczesnego dzieciństwa modlitwę i kontemplację pod okiem mnicha Egwalda.

 Fontanna św. Willibalda w Eichstätt, Bawaria

W 772 roku wyruszył razem ze swoim ojcem i bratem na pielgrzymkę do Rzymu, pierwszym etapem po przybyciu do Rouen, było nawiedzanie francuskich sanktuariów. Gdy dotarli do włoskiej Lukki, św. Ryszard poważnie zachorował i po krótkim czasie zmarł. Po pogrzebie ojca, św. Willibald i św. Winebald postanowili kontynuować podróż przez Włochy, aż dotarli do Rzymu. Obaj bracia zachorowali na dżumę, dzięki modlitwom, które zostały wysłuchane, cudownie wyzdrowieli.

Wyruszyli ponownie w drogę, z Neapolu i dotarli do Efezu, gdzie modlili się przy grobie św. Jana Ewangelisty, zwiedzając Sycylię i Egipt po drodze. Wiosną dopłynęli na Cypr, do Antadoros (Tartus), do kościoła w którym przechowywano głowę św. Jana Chrzciciela. Stamtąd wyruszyli do Ziemi Świętej, docierając po kolei do Kany Galilejskiej, Góry Tabor, Tyberiady i Betsaidy, na samym końcu dotarli do Jerozolimy.

Papież Grzegorz III wysyła św. Willibalda na misje

Gobelin, 1745r.

Po dwóch latach pobytu w Konstantynopolu św. Willibald wrócił do Italii, został wysłany do klasztoru Monte Cassino, gdzie przyjął habit benedyktyński. Gdy opat św. Petronaks został wezwany do Rzymu, zabrał ze sobą w podróż św. Willibalda. Papież św. Grzegorz III zaprosił ich na prywatną audiencję, chcąc z ust samego Świętego usłyszeć o jego siedmioletnich pielgrzymkach. Na prośbę św. Bonifacego, papież zwrócił się do św. Willibalda, aby towarzyszył swojemu krewnemu w misji do kraju Franków. Gdy dotarli na miejsce został wysłany do Eichstätt, tam też św. Bonifacy udzielił mu święceń kapłańskich, w dniu 22 lipca 741 roku i poprosił, aby na tej ziemi rozpoczął nawracanie pogan.

Św. Bonifacy konsekruje św. Willibalda na biskupa

Gobelin, 1745r.

Rok później wezwano go do Turyngii, gdzie spotkał swego brata, św. Winebalda, którego nie widział od ośmiu lat, i gdzie został mianowany i konsekrowny biskupem. Powrócił do Eichstätt, a w 742 roku założył podwójne opactwo w Heidenheim, mianując swego brata opatem.

Katedra pw. NMP, Zbawiciela i św. Willibalda w Eichstätt, Bawaria

Zmarł 7 lipca 781 roku, pochowano go w prezbiterium katedry w Eichstätt. Dnia 22 kwietnia 989 roku biskup Reginold złożył doczesne szczątki św. Willibalda w nowo wybudowanej krypcie. Relikwie są przechowywane w kryształowym relikwiarzu złożonym w marmurowym sarkofagu od 1745 roku, po złożeniu ich uroczyście podczas obchodów 1000-lecia powstania diecezji.

Rzeźba z grobowca św. Willibalda
Loy Hering, 1514r.
Katedra w Eichstätt, Bawaria

Rzeźba przedstawiająca św. Willibalda, pochodząca z XVIII wieku, znajduje się w kościele p.w. św. Jadwigi w Karpnikach, niedaleko Jeleniej Góry.

Patron:
Eichstätt, producentów kart.

Ikonografia:
Przedstawiany w stroju biskupa, z literami FSC lub słowami Fides, Spes i Caritas na płaszczu. Jego atrybutem jest: mitra, paliusz, dwie strzały, księga.

Gabriel von Eyb, biskup Eichstatt ze św. Willibaldem i św. Walburgą
Lucas Cranach St.
.