.
Święta męczenniczka (zm. 286).Znana również jako: Zoe.
Jacques Callot, grawiura z 1630r.
Była żoną strażnika Nikostrata, została nawrócona wraz z mężem przez
św. Sebastiana. Gdy bracia Marek i Marcelin zostali uwięzieni i próbowano nakłonić ich do porzucenia wiary, wtedy Święty, który pełnił funkcję dowódcy w cesarskiej gwardii, wezwał ich do wytrwania przy Chrystusie. Wtedy Zoja, niema od sześciu lat, uklękła przed św. Sebastianem i uniosła ręce w niemym błaganiu. Ten chcąc pokazać prawdę swych słów, modlił się gorąco do Pana Boga, aby przywrócił jej mowę. Zoja przemówiła wychwalając Stwórcę, a wszyscy obecni przy tym uwierzyli i przyjęli Chrzest z rąk księdza Polikarpa.
Nowo nawróceni odmówili schronienia się w bezpieczniejszym miejscu i pozostali
w Rzymie, wraz ze św. Sebastianem, zbierając się potajemnie na nabożeństwach na cesarskim dworze. Gdy wybuchły prześladowania chrześcijan, św. Zoja została aresztowana jako pierwsza, podczas modlitwy na grobie św. Piotra w dzień jego wspomnienia, w 286 roku.
Na rozprawie odważnie wyznała wiarę w Jezusa Chrystusa, więc skazano ją na śmierć. Została powieszona za włosy na gałęzi drzewa, a pod nią rozpalono ognisko z gnoju, po długich godzinach udusiła się w dymie, dnia 5 lipca 286 roku. Jej ciało wrzucono do Tybru, zostało wydobyte i pochowane potajemnie przez chrześcijan. Relikwie są przechowywane w bazylice p.w. św. Praksedy (basilica di Santa Prassede) w Rzymie.
Patronka:
Niemych i dzieci mających trudności w mówieniu.
Ikonografia:
Przedstawiana w czasie swej męczeńskiej śmierci. Jej atrybutem jest: palma, wieniec, księga, krzyż.
.