Znany również jako: Pascal Bailon, Serafin Eucharystii.
Pachalis Baylon Yubero urodził się w święto Zesłania Ducha Świętego, 16 maja 1540 roku, w rodzinie pobożnych rolników Marcina Baylona i Elżbiety Yubero, w aragońskiej Torrehermosa. Od wczesnych lat żywił szczególne nabożeństwo do Najświętszego Sakramentu i Matki Bożej. Od siódmego roku życia pracował jako pasterz. Jego rodzice byli zbyt biedni, aby opłacić jego naukę, więc mały Paschalis nauczył się sam czytać. Często zabierał ze sobą żywoty świętych lub inne pobożne lektury, starając się jak najlepiej wykorzystać wolny czas.
Bernardo Lopez Piquer, 1811r.
Museo de Bellas Artes w Walencji
Około roku 1564 wstąpił do Zakonu Franciszkanów Bosych (alkantarzyści, dyskalceaci) w Montfort. Po czterech latach próby, którą odbył w charakterze pasterza w folwarku należącym do klasztoru, przyjęty został do nowicjatu jako brat konwers. Konwersi nie uczestniczyli w kolegiach i zgromadzeniach, jedli osobno i spali w dużych dormitoriach, bez osobnych cel.
Johann Sigmund Hitzelberger, 1829r.
Kościół p.w. św. Stefana w Fussen, Bawaria
Św. Paschalis wiele nocy spędził na modlitwie przed ołtarzem. Kierował się przykładem życia św. Franciszka z Asyżu i naukami św. Piotra z Alkantry.
W czasie podróży do Paryża w 1576 roku, w jaką wysłał go przełożony, bronił doktryny o realnej obecności przeciw bluźnierstwom kalwińskiego kaznodziei, przez co nieomal został ukamienowany przez hugenotów.
Kościół pw. Maryi od Drzewa Jessego w Delft
Zmarł w święto Zesłania Ducha Świętego, 17 maja 1592 roku w Villareal, został pochowany w Kaplicy Królewskiej. Legenda głosi, że w czasie Mszy Świętej pogrzebowej św. Paschalis dwa razy otworzył oczy - podczas Podniesienia Ciała i Krwi Pańskiej. Jego grób stał się natychmiast miejscem licznych pielgrzymek.
Został beatyfikowany 29 października 1618 roku przez papieża Pawła V, a kanonizowany 16 października 1690 przez papieża Aleksandra VIII. Nazwany przez papieża Leona XII Serafinem Eucharystii i ogłoszony w 1897 roku patronem kongresów eucharystycznych.
Srebrny grobowiec św. Paschalisa
Bazylika p.w. św. Paschalisa w Villareal
Vincente Llorens Poy
W czasie hiszpańskiej wojny domowej grób św. Paschalisa został zbezczeszczony, a jego relikwie spalone przez zwolenników antyklerykalnej lewicy.
Wizerunki św. Paschalisa znajdują się w kilku kościołach poreformackich w Polsce. W Osiecznej w kościele pw. św. Walentego znajdują się wizerunki św. Paschalisa z XVIII wieku, namalowane przez Franciszka Smuglewicza. Namalował on również obraz do ołtarza bocznego w kaliskim sanktuarium św. Józefa i św. Piotra z Alkantry. W Koninie w kościele pw. św. Marii Magdaleny jest obraz Świętego z XVIII wieku.
Patron:
Kongresów i stowarzyszeń eucharystycznych, kucharzy, pasterzy.
Ikonografia:
Przedstawiany jako zakonnik w czasie modlitwy. Jego atrybutem jest: hostia, krzyż, monstrancja.
Cytaty:
Ponieważ Bóg bardzo pragnie nas obdarzyć dobrami, dlatego we wszystkich Twoich prośbach wierz mocno, że Bóg da ci to, o co prosisz. Nie proś jednak o nic, zanim Bóg nie natchnie cię do prośby. On jest bardziej gotowy do wysłuchania twojej prośby, niż ty do proszenia.
Gdy otrzymasz od Boga jakieś dary, ofiaruj Mu z wielką radością samego siebie.
Varia:
Włoska pobożność ludowa uznawała św. Paschalisa za opiekuna kobiet, zwłaszcza tych, które poszukiwały męża.
