.
Święty zakonnik (ok. 1515-1587).Znany również jako: Deogratias.
Pieter Pauwel Rubens
kolekcja prywatna
Feliks Porri urodził się ok. 1515 roku w Cantalice, jako trzecie z czworga dzieci niezamożnego i pobożnego chłopa. Od najmłodszych lat przejawiał zamiłowanie do samotności, spędzał wiele czasu na modlitwie i postach, chętnie słuchając żywotów świętych.
Jako młodzieniec trafił do majątku Citta Ducale, gdzie zajmował się doglądaniem stad owiec. Pewnego dnia 1543 roku poproszono go o pomoc przy zaprzęganiu dwóch wołów do pługa, a te wystraszone ruszyły powalając św. Feliksa i przeciągając lemiesz po nim. Obserwujący ten wypadek służący byli przekonani, że chłopak nie przeżył. Ku ich wielkiemu zdumieniu okazało się, że nie tylko przeżył, ale też nie odniósł żadnych obrażeń, jedynie jego ubranie było porozdzierane. Odczytał to jako znak od Pana Boga i postanowił wstąpić do nowo powstałego zakonu kapucynów (Ordo Fratrum Minorum Capuccinorum, OFMCap). Został nowicjuszem w klasztorze w Antocoli, a śluby zakonne złożył w klasztorze Monte San Giovanni w dniu 18 maja 1545 roku.
Madonna z Dzieciątkiem w otoczeniu świętych, fragm.
Pietro da Cortona
Pinacoteca di Brera w Mediolanie
Od 1547 roku, przez niemal czterdzieści lat, pełnił posługę kwestarza zakonnego w Rzymie. Codziennie, po pierwszej Mszy św., wyruszał na kwestę. Pobożny i pokorny braciszek szybko stał się znany w okolicy, zaczęto nazywać go Deogratias, ponieważ zawsze i za wszystko dziękował Bogu. Przy okazji zbierania jałmużny, uczył dzieci katechizmu i modlitw. Po powrocie z kwesty spał przez godzinę po czym szedł na kilka godzin do kościoła, gdzie rozważał ze szczególnym nabożeństwem Mękę Pańską. Chodził boso, nawet zimą i w deszczu, a jego stopy szybko pokryły się ranami.
Św. Feliks poznał wielu wielkich świętych swoich czasów - św. Franciszka Borgiasza, św. Karola Boromeusza, św. Alojzego Gonzagi i św. Kamila de Lellis. Szczególna przyjaźń łączyła go ze św. Filipem Nereuszem.
Niestrudzony kwestarz rozchorował się poważnie pod koniec kwietnia 1587 roku, zmarł 18 maja w opinii świętości. Ku zdumieniu jego współbraci zniekształcona i poraniona skóra na stopach zakonnika po śmierci pojaśniała i wygładziła się, a wszelkie ślady po ciężkich wędrówkach za jałmużną zniknęły. Z grobu po pewnym czasie zaczął wypływać jasny, pachnący płyn, który zbierały pobożne mniszki i rozdawały pielgrzymującym do grobu św. Feliksa. Dzięki jego cudownym właściwościom miały mieć miejsce liczne uzdrowienia.
Błogosławionym ogłosił go papież Urban VIII dnia 1 października 1625 roku, a kanonizował - papież Klemens XI, 22 maja 1712. Był pierwszym kanonizowanym kapucynem, a jego kult był bardzo żywy.
Sarkofag z relikwiami św. Feliksa
Kościół pw. Niepokalanego Poczęcia NMP w Rzymie
Dnia 27 kwietnia 1631 roku przeniesiono relikwie św. Feliksa (podówczas jeszcze błogosławionego) z kościoła pw. św. Mikołaja do klasztoru Niepokalanego Poczęcia NMP.
Wizja św. Feliksa z Cantalice
Carlo Ceresa, 1644r.
Kościół pw. św. Jerzego w Nese, Lombardia
Kult św. Feliksa w Polsce
W Krakowie w kościele kapucynów pw. Zwiastowania NMP w ołtarzu bocznym znajduje się rzeźba św. Feliksa z 1954 roku, która zastąpiła figurę z poł. XVIII wieku (zniszczona, została usunięta w 1937). Po ogłoszeniu dekretu o odpuście zupełnym w uroczystość nowo kanonizowanego świętego, 1 października 1712 roku, w krakowskim kościele miały miejsce wielkie uroczystości ku jego czci. W nawach bocznych kościoła umieszczono 12 obrazów przedstawiających sceny z życia św. Feliksa, a w ołtarzu głównym ustawiono wielką figurę, którą w uroczystej procesji przeniesiono z Kościoła Mariackiego. Kronika krakowskiego klasztoru odnotowała wiele łask uzyskanych za pośrednictwem św. Feliksa.
W dniu 18 maja w kościołach kapucynów poświęcano olej św. Feliksa, który używano do błogosławienia dzieci w tym dniu.
Wizerunek św. Feliksa znajduje się również w poznańskim kościele pw. św. Antoniego Padewskiego w kaplicy św. Franciszka na polichromii z 1757 roku w podniebiu kopuły. Barokowy obraz ze świętym wisi w ołtarzu bocznym w kościele pw. NMP i św. Sebastiana w Rywałdzie. Natomiast w Prószkowie w kościele pw. św. Jerzego na konsoli w nawie stoi rzeźba z połowy XVIII wieku.
W 1855 roku bł. Maria Angela Truszkowska założyła w Warszawie Zgromadzenie Sióstr św. Feliksa z Kantalicjo Trzeciego Zakonu Regularnego św. Franciszka Serafickiego (felicjanki, CSSF).
Katedra Świętej Trójcy (Kościół Dworski) w Dreźnie, Saksonia
Patron:
Matek i dzieci.
Ikonografia:
Przedstawiany w habicie kapucyna, często z Matką Bożą i Dzieciątkiem Jezus. Lub w towarzystwie św. Karola Boromeusza i św. Filipa Neri. Jego atrybutem jest: Dzieciątko Jezus, chleb, jałmużniczka.
Dnia 18 maja przypada również wspomnienie św. Feliksa, biskupa Spoleto i męczennika za wiarę, który zginął w 304 roku.
.