.
Święta mniszka i dziewica (1756-1846).
Julia Franciszka Katarzyna Postel urodziła się 28 listopada 1756 roku w normandzkim Barfleur, jako najstarsza z siedmiorga dzieci Jana Postel i Teresy Levallois. Gdy miała dziewięć lat przyjęła I Komunię Św. Niedługo potem zmarli jej rodzice.
Po ukończeniu szkoły podstawowej dalsze nauki pobierała w opactwie benedyktynek w Valognes, gdzie odebrała solidne wykształcenie ogólne i wychowanie religijne. Mając 18 lat złożyła prywatny ślub czystości, powróciła do Barfleur i zaczęła pracę jako nauczycielka w szkole dla dziewcząt, w której wychowywano i kształcono przyszłe żony i matki. Dziesięć lat później została jej dyrektorką.
Katedra NMP w Countances, Normandia
Po wybuchu rewolucji francuskiej dla Kościoła nastały trudne czasy - mordowano osoby duchowne, zakony rozwiązywano, kościoły niszczono lub zamykano. Również szkołę w której uczyła Julia Franciszka zamknięto. Po uchwaleniu cywilnej konstytucji dla kleru (Constitution civile du clerge), która nakładała na księży obowiązek wypowiedzenia posłuszeństwa Ojcu Świętemu, Julia stanęła po stronie zachowujących wierność papieżowi, mimo, że jej rodzinne miasto przeszło w ręce księży konstytucyjnych. Dom w którym mieszkała stał się schronieniem dla ukrywających się
i próbujących dotrzeć do Anglii duchownych. W jej domu odprawiano też Msze Św.
w tajnej kaplicy, za ujawnienie tego faktu groziła wszystkim gilotyna. Gdy zagrożenie księży i szalejący terror się wzmagały Julia, za zgodą miejscowego proboszcza, roznosiła potajemnie chorym Komunię Św., konsekrowaną na owych "tajnych" Mszach. Zajmowała się również nauczaniem katechizmu dzieci. Stan ten trwał aż do 1801 roku, do czasu podpisania przez Napoleona konkordatu (który i tak wkrótce złamał).
Julia poświęciła się zakładaniu szkół i internatów dla dziewcząt, a także sierocińców. Dnia 13 lutego 1798 roku wstąpiła wraz z trzema współsiostrami do III Zakonu św. Franciszka. Po złożeniu franciszkańskich tercjarskich ślubów wieczystych przyjęła imię Maria Magdalena. Wraz z czterema siostrami 8 września 1807 roku założyła zakon Ubogich Córek Miłosierdzia, na wzór "braci szkolnych" św. Jana de la Salle, za zgodą biskupa Countances, Klaudiusza Ludwika Rosseau. Zakon miał się zajmować się głównie katolickim wychowaniem i kształceniem dziewcząt, opieką nad chorymi i starszymi.
Opactwo (a w zasadzie to co z niego pozostało) w Saint-Sauveur-le-Vicomte w 1840roku...
... i obecnie.
Pierwszy dom i szkołę siostry z pomocą miejscowego proboszcza, ks. Cabart, założyły w Cherbourgu, wkrótce zajmowały się ponad 200 dziewczętami. W 1811 roku zakon musiał opuścić Cherbourg (powróciły doń z wygnania Siostry Opatrzności Bożej, do których klasztor należał), po latach poszukiwań nowej siedziby, siostry osiadły w 1815 roku w Tamersville, a później odkupiły stare, zniszczone opactwo w Saint-Sauveur-le-Vicomte, które przywróciły do stanu świetności.
Cela św. Marii Magdaleny w opactwie w Saint-Sauveur-le-Vicomte, Normandia
Maria Magdalena prowadziła bardzo ascetyczne życie, cztery dni w tygodniu pościła, nosiła włosiennicę i biczowała się. Wiele godzin dziennie spędzała na modlitwie, szczególnym nabożeństwem darząc Najświętszy Sakrament.
Jej życiową dewizą było "posłuszeństwo aż do śmierci" (obeissance jusqu'a la mort).
Sarkofag z relikwiami św. Marii Magdaleny
Opactwo w Saint-Sauveur-le-Vicomte, Normandia
Zmarła 14 lipca 1846 roku w opactwie w Saint-Sauveur-le-Vicomte i tam została pochowana.
W chwili śmierci założycielki zakon liczył około 150 sióstr i miał 37 domów dla dziewcząt
Marię Magdalenę Postel beatyfikował papież św. Pius X w 1908 roku. Została kanonizowana przez papieża Piusa XI dnia 24 maja 1925 roku.
Bazylika p.w. Trójcy Przenajświętszej w Cherbourgu, Normandia
Patronka:
Dziewcząt, chorych i starszych.
Ikonografia:
Przedstawiana w habicie zakonnym. Jej atrybutem jest: krzyż, lilia, klasztor, księga.
Relikwie św. Marii Magdaleny Postel
Klasztor ss. Karmelitanek w Boxmeer, Brabancja
Varia:
Zakon Sióstr Miłosierdzia Szkół Chrześcijańskich (Instititum Sororum Scholarum Christianorum a Misericordia) otrzymał papieski dekret pochwalny (decretum laudis) 29 sierpnia 1859 roku. Dekret aprobacyjny (decretum approbationis) zakon otrzymał w 1901 roku. W 1920 roku nastąpiło rozłączenie zakonu na gałąź niemiecką
i francuską. Francuskie domy znajdują się we Francji, Kongo, Indonezji, Indii, Irlandii, W. Brytanii, Holandii i Wybrzeżu Kości Słoniowej. Siostry z niemieckiej gałęzi zakonu działają na terenie Niemiec, Rumunii, Boliwii, Brazylii i Mozambiku.
W 1980 roku Zakon liczył 691 sióstr. Obecnie nosi on nazwę Sióstr św. Marii Magdaleny Postel (Sorores Mariae Magdalenae Postel, SMMP).
.