.
Święta dziewica, ksieni i stygmatyczka (1268-1308).Znana również jako: Klara od Krzyża.
Urodziła się w 1268 roku w Montefalco w zamożnej rodzinie Damiana i Jakubiny Vengente, jako najmłodsza z trójki dzieci. Jej siostra Joanna, franciszkańska tercjarka, żyła w pustelni nieopodal miasta, którą wybudował ich ojciec. W 1274 roku za zgodą biskupa Spoleto pustelnia mogła przyjąć następne kandydatki, widząc niezwykłą pobożność u swej córki, rodzice pozwolili św. Klarze zostać również tercjarką
i przenieść się do pustelni. Wkrótce chętnych było tyle, że trzeba było wybudować większy budynek w 1278 roku.
W 1290 roku na wniosek św. Klary i Joanny biskup Spoleto zatwierdził zakon w Montefalco i nadał mu regułę św. Augustyna. Siostra Świętej została pierwszą ksienią nowego zgromadzenia, a ich pustelnię poświęcono jako klasztor. Gdy 22 listopada 1291 roku zmarła Joanna, jej następczynią została św. Klara, która początkowo bardzo niechętnie przyjęła to stanowisko.
Św. Klara otrzymuje stygmaty na sercu, XVw.
W uroczystość Objawienia Pańskiego 1294 roku, po spowiedzi generalnej, św. Klara popadła w ekstazę i pozostawała w tym stanie przez kilka tygodni. Nie była w stanie jeść, siostry podawały jej słodzoną wodę. Widziała siebie na Bożym Sądzie, a także Pana Jezusa jako pielgrzyma niosącego krzyż. Gdy próbowała Go powstrzymać pytając: "Panie, dokąd zmierzasz?", usłyszała: "Szukam po całym świecie miejsca, gdzie mógłbym mocno osadzić ten krzyż". Św. Klara wyciągnęła ręce w stronę Krzyża wyrażając chęć pomocy, wtedy Pan Jezus przyjmując jej ofiarę wszczepił go w jej serce. Poczuła silny, bardzo intensywny ból, który towarzyszył jej już do końca życia.
Kościół p.w. NMP (Santa Maria Incoronata) w Mediolanie
Św. Klara ufundowała kościół w Montefalco, służył on nie tylko zgromadzeniu zakonnemu, ale też i wszystkim mieszkańcom miasta. Biskup Spoleto 24 czerwca 1303 roku poświęcił pierwszy kamień.
Reputacja świętości i niezwykła mądrość Świętej przyciągała wielu ludzi do klasztoru Świętego Krzyża. Znana była ze swej miłości do bliźnich, zwłaszcza do chorych i ubogich. Miała dar zawstydzania heretyków i jednania wrogów. Przez całe swe życie żywiła głębokie nabożeństwo do Męki Chrystusowej. Miała powiedzieć do jednej z sióstr: "Jeśli szukasz Krzyża Chrystusa, to weź moje serce. Tam znajdziesz cierpiącego Zbawiciela".
W sierpniu 1308 roku zły stan zdrowia przykuł ją do łóżka, 15 sierpnia poprosiła o Ostatnie Namaszczenie, a 17 sierpnia po raz ostatni wyspowiadała się, dzień później zmarła. Jej nienaruszone ciało spoczywa pod głównym ołtarzem w kościele p.w. św. Klary w Montefalco.
Kościół p.w. św. Klary w Montefalco, Umbria
Natychmiast po śmierci św. Klary, siostry przypomniały sobie Jej słowa i wydobyły serce. Wyraźnie powiększone, a na nim jakby ułożone z tkanek narzędzia Męki Chrystusowej (Arma Christi). Krucyfiks wielkości kciuka, a na nim Pan Jezus, którego głowa pochylona jest w kierunku prawego ramienia. Wyraźnie uformowany tułów jest biały, oprócz małej ranki z prawej strony - w kolorze sinoczerwonym. Bicz stanowi twardy, białawy nerw, którego guzowate zakończenia tworzą rzemyki. Pal wyobraża biały i twardy nerw, oplecionym drugim nerwem jak powrozem, którym był przywiązany Pan Jezus. Maleńkie, ostre nerwy tworzą koronę cierniową, a ciemna i włóknista tkanka o wyjątkowej ostrości - trzy gwoździe. Włócznię wyobraża nerw, a gąbkę - pojedynczy nerw przypominający trzcinę z małą kiścią zakończeń nerwowych.
Relikwia serca św. Klary z Montefalco
Na wieść o wydobyciu serca i symbolach na nim biskup Spoleto wysłał do Montefalco swego wikariusza, ponieważ podejrzewał zakonnice o to, że same je naniosły. Powołana została specjalna komisja, składająca się z lekarzy, prawników i teologów, aby sprawdzić, czy znaki na sercu św. Klary są prawdziwe. Po wnikliwym badaniu orzekli, że znaki nie mogą być wytłumaczone naukowo. Niezniszczone serce umieszczono w popiersiu Świętej, pod kryształową pokrywą znajdującą się na wysokości klatki piersiowej.
Proces kanonizacyjny został rozpoczęty w 1328 roku, został przerwany śmiercią papieża Jana XXII.Dopiero 13 kwietnia 1737 roku św. Klara została beatyfikowana przez papieża Klemensa XII. W święto Niepokalanego Poczęcia NMP, 8 grudnia 1881 roku, papież Leon XIII kanonizował Ją w Bazylice św. Piotra w Rzymie.
Patronka:
Montefalco, osób cierpiących na choroby serca.
Ikonografia:
Przedstawiana w habicie augustiańskim, najczęściej z Panem Jezusem. Jej atrybutem jest: krzyż, serce.
Varia:
Podobne stygmaty na sercu, do tych jakie miała św. Klara, otrzymała czterysta lat później św. Weronika Giuliani.
.