Znany również jako: Brunon, Bruno z Asti, Bruno Solaro.
Fresk z katedry pw. Wniebowstąpienia NMP w Asti, Piemont
Św. Bruno urodził się około roku 1047 w piemonckim Solero, w diecezji Asti, w rodzinie bogobojnych Andrzeja i Wilhelminy. Pierwsze lata nauki spędził w klasztorze św. Perpetui w Asti, gdzie przygotowywał się również do stanu kapłańskiego. Już jako młodzieniec wyruszył do Bolonii, gdzie na tamtejszym uniwersytecie studiował siedem sztuk wyzwolonych (septem artes liberales, dzielone na trivium i quadrivium), a po uzyskaniu tytułu magistra rozpoczął studia teologiczne.
Po otrzymaniu święceń kapłańskich postanowił udać się do klasztoru na Monte Cassino, w którym zamierzał złożyć śluby zakonne. Nie dotarł do celu, ponieważ w trakcie podróży poważnie zachorował i został zmuszony do zatrzymania dla podratowania zdrowia w Sienie. Tamtejszy biskup Rudolf, na którym wrażenie uczyniła pobożność i mądrość młodego kapłana, mianował go kanonikiem kapituły katedralnej.
Ołtarz św. Brunona
Katedra pw. Wniebowzięcia NMP w Segni, Lacjum
Na zaproszenie kardynała św. Piotra Igneo brał udział w synodzie w Rzymie w 1079 roku, gdzie bronił realnej obecności Pana Jezusa w Eucharystii przeciwko Berengariuszowi. Ten archidiakon z Tours twierdził, że w czasie Mszy św. nie dokonuje się Przeistoczenie, a Chrystus przyjmowany jest virtualiter, a nie corporaliter. To właśnie między innymi dzięki św. Brunonowi Berengariusz podpisał dekret, w którym uznaje, iż chleb i wino przemieniają się w prawdziwe Ciało i Krew Chrystusową. Obecny na synodzie papież św. Grzegorz VII postanowił mianować tego gorliwego obrońcę wiary i błyskotliwego teologa piętnastym biskupem Segni. W roku następnym miała miejsce konsekracja nowego biskupa.
W 1086 roku św. Bruno został mianowany kardynałem na konsystorzu w 1086 roku, dwa lata później brał udział w wyborach nowego papieża w Terracina, w czasie których następcą św. Piotra został bł. Urban II. Towarzyszył papieżowi w podróży do Francji, na synod w Clermont w 1095 roku, na którym wezwano rycerstwo do udziału w pierwszej wyprawie krzyżowej.
W 1099 roku wstąpił do klasztoru Monte Cassino, gdzie został wybrany opatem, zachowując jednocześnie za papieską dyspensą, swoje biskupstwo. Napisał wiele dzieł egzegetycznych, homilii, traktatów teologicznych oraz komentarzy do Ewangelii i Apokalipsy św. Jana.
Katedra pw. Wniebowzięcia NMP w Segni, Lacjum
Zmarł 18 lipca 1123 roku w Segni, został pochowany w tamtejszej katedrze. Opinia o świętości towarzyszyła mu już za życia, wzrosła jeszcze znacząco po jego śmierci, za sprawą licznych cudów, jakie miały miejsce przy jego grobie. W prawie sześćdziesiąt lat później papież Lucjusz III, we wrześniu 1181 roku, nakazał zatwierdzenie kultu św. Brunona z Segni. W stulecie śmierci świętego biskupa, w 1223 roku, papież Honoriusz III poświęcił nowy ołtarz w kaplicy św. Brunona, w którym złożono jego relikwie.
Jeden z pierwszych żywotów św. Brunona pochodzi z kroniki klasztoru Monte Cassino, a napisał go Piotr Diakon.
Patron:
Segni.
Ikonografia:
Przedstawiany w stroju biskupa. Jego atrybutem jest: mitra, pastorał, paliusz, księga.
