Św. Amat z Sion

.

Święty biskup i wyznawca (zm. 690).

Znany również jako: Amatus, Aime, Amat z Sitten.

 Jacques Callot, grawiura, ok. 1630r.

Był pustelnikiem nieopodal kaplicy Matki Bożej na Skale w dolinie Rodanu, zanim w 669 roku został wybrany biskupem Sionu (Sitten). Sprawując tę godność przez pięć lat dał się poznać jako żywa ilustracja cnót.

Mapa Sionu (Sitten) z 1642r.

"Topographia Helvetiae, Rhaetiae et Valesiae"

Biskup nie mogąc znieść postępowania srogiego i wszechwładnego majordoma Neustrii Ebroina, kilkakrotnie go napominał, aż w końcu słaby król, Teudoryk III, za namową Ebroina wygnał św. Amata. Początkowo dostojnik schronił się w benedyktyńskim opactwie św. Furseusza w Peronne, gdzie został bardzo życzliwie przyjęty przez opata, a kilka ostatnich lat swego życia spędził w klasztorze w Breuil, gdzie zmarł w 690 roku.

 Plan Douai z wyróżnioną kolegiatą św. Amata

W maju 870 roku doczesne szczątki biskupa Sionu przeniesiono do Soissons, a potem do Douai. Tam, 17 października 1260 roku, miała miejsce uroczysta translacja relikwii. Biskup miejsca, Gerard, wraz z trzema innymi biskupami, przenieśli na swych ramionach sarkofag do kolegiaty (wybudowanej około 950 roku na polecenie hrabiego Flandrii, Arnulfa I). Tam też spoczywały relikwie, aż do 1801 roku, do czasu gdy zburzono świątynię.

Ikonografia:
Przedstawiany w stroju biskupa lub jako pustelnik, wrzucający monety do wody.


Dnia 13 września przypada również wspomnienie św. Amata z Remiremont, z którym często św. Amat z Sionu bywa mylony.
.

Św. Amat z Remiremont

.

Święty opat i wyznawca (ok.560-627).

Znany również jako: Amatus, Aime.

 Opactwo w Remiremont, Lotaryngia

Przyszedł na świat w Grenoble, około roku 560 jako syn szlachetnego rzymianina Heliodora. Mając niecałe dwadzieścia lat wstąpił do opactwa św. Maurycego w Agaunum, tam też przyjął święcenia kapłańskie.

W 614 roku, za namową św. Eustachego (Eustazjusza), drugiego opata Luxeuil, przeniósł się do opactwa przez niego zarządzanego. Za jego zgodą, wraz ze św. Romarykiem, założył ok. 620 roku podwójne opactwo w Remiremont w Wogezach. Opactwo, dla którego wzorem był klasztor w Agaunum (i którego regułę przyjęto), wzniesiono na ziemi św. Romaryka, którą ten otrzymał na własność od króla, przed wstąpieniem do klasztoru, gdy był jeszcze palatynem. Klasztor męski znajdował się w dolinie, a żeński - na szczycie góry. Za wzorem Agaunum i w Remiremont wprowadzono laus perennis - nieustanną modlitwę.

Ostatnie lata życia św. Amat spędził jako pustelnik, żyjąc w skalnej rozpadlinie i spędzając całe dnie na modlitwie i umartwieniach. Zmarł w 627 roku, krótko po jego śmierci miały miejsce liczne cuda u jego grobu.Od 670 roku jego wspomnienie zaczęto obchodzić 13 września, na pamiątkę przeniesienia relikwii do kościoła Matki Bożej. W 1049 roku papież Leon IX dokonał uroczystej translacji relikwii remiremonckiego opata.

 Kaplica pw. św. Amata w Saint-Ame (Loatryngia) w 1902 roku...

... i ponad sto lat później.

Patron:
Saint-Ame.

Ikonografia:
Przedstawiany w stroju opata. Jego atrybutem jest: dzbanek, kamień, diabeł.

Varia:
Według Piotra Jacka Pruszcza (1605-67), autora "Klejnot stoł. miasta Krakowa albo kościoły i co w nich jest widzenia godnego i zacnego krótko opisane",  relikwie św. Amata z Remiremont miały znajdować się w krakowskim kościele pw. św. Mikołaja.


Oprócz św. Amata z Remiremont 13 września przypada również wspomnienie św. Amata z Sionu, biskupa.
.