.
Święty męczennik (zm. ok. 305).
Kościół p.w. św. Antoniego i św. Bonifacego w Warszawie
Był zarządcą dóbr żony rzymskiego senatora Aglais (Algae). Początkowo wiódł życie grzeszne, pozostając w nagannych stosunkach ze swoją panią. Zawsze jednak odznaczał się miłosierdziem względem ubogich i gościnnością dla pielgrzymów. Aglais ulegając natchnieniom łaski, postanowiła nawrócić się do Pana Boga i czynić surową pokutę za swe grzeszne życie. Zapragnęła mieć w domu relikwie jednego
z męczenników jako patrona i poprosiła Bonifacego, który również pragnął się nawrócić, o przywiezienie relikwii. Przybył do Tarsu w Cylicji, gdzie męczono chrześcijan i w tym miejscu wyznał, że jest chrześcijaninem oraz gorliwie zachęcał do wytrwania w wierze.
Męczeństwo św. Bonifacego
"Żywoty świętych" Richard de Monbaston, XIVw.
Nie pomogły tortury mu zadawane, rozrywanie ciała żelaznymi grzebieniami, ani wbijanie drzazg, ani wlewanie do gardła roztopionego ołowiu, ani wrząca smoła do której wrzucono męczennika; z tych wszystkich prób Pan Bóg cudownie go wyzwolił. Namiestnik Symplicjusz widząc, że odwaga Świętego przysparza chrześcijaństwu nowych wyznawców, każe uciąć mu głowę. Słudzy wykupili jego ciało, namaścili wonnościami i uroczyście zawieźli do Rzymu.
Bazylika p.w. św. Bonifacego i św. Aleksego w Rzymie
Aglais powiadomiona przez anioła, wyszła z duchowieństwem naprzeciw
i sprowadziła do domu. W krótkim czasie ufundowała kościół na wzgórzu awentyńskim, w którym złożono doczesne szczątki św. Bonifacego. Sama w surowej pokucie resztę życia świątobliwie pędziła.
Kościół p.w. św. Antoniego i św. Bonifacego w Warszawie
Na usilne prośby księcia Stanisława Lubomirskiego, marszałka wielkiego koronnego, który w Rzymie zwiedzał groby świętych apostołów, papież Innocenty XI ofiarował relikwie św. Bonifacego do Polski. Uroczyście sprowadzone relikwie książę umieścił
w kościele ufundowanym przez siebie p.w. św. Antoniego Padewskiego w Warszawie,
w roku 1693, pod głównym ołtarzem, w kryształowej trumnie.
Kościół p.w. św. Antoniego i św. Bonifacego w Warszawie
Kościołem opiekują się oo. bernardyni, po kasacie konwentu w 1864 roku, powrócili dopiero w 1945. Zaprojektowany przez Tylmana z Gameren, nie był przebudowywany i zachował swoje pierwotne wnętrze.
Imię św. Bonifacego włączono do kalendarza liturgicznego w XII wieku, z najniższą rangą święta, w 1955 roku papież Pius XII zredukował je do kommemoracji, a od 1969 roku pominięte w kalendarzu.
Patron:
Kawalerów, konwertytów, kasjerów.
Ikonografia:
Przedstawiany jako mężczyzna w sile wieku w tunice, najczęściej w czasie męczeńskiej śmierci. Jego atrybutem jest: palma, kocioł ze smołą, miecz.
Relikwiarze św. Bonifacego
Kościół p.w. św. Antoniego i św. Bonifacego w Warszawie
Varia:
W ludowej tradycji św. Bonifacy jest jednym z "zimnych ogrodników", razem ze
św. Pankracym (12 maja) i św. Serwacym (13 maja). Zimni ogrodnicy, razem ze
św. Zofią, to ostatnie dni wiosennych przymrozków, po których już nie powinny szkodzić roślinom.
Przysłowia:
Przed Pankracym nie ma lata, po Bonifacym mróz ulata.
Pankracy, Serwacy, Bonifacy każdy swoim zimnem raczy.
.
Posty
