Św. Longinus

.

Święty męczennik (zm. ok. 61r.)

Znany również pod imieniem: Lucjan, Longin.

 "Księga cudów" Mistrz z Mazarin, XVw.

Urodził się w Sardial w Kapadocji. Służył w legionach stacjonujących w Syrii i Palestynie około roku 30. Niektóre źródła podają, że nosił imię Kasjusz. Był tym, który przebił bok i otworzył serce Zbawiciela. "Jeden z żołnierzy włócznią otworzył bok jego, a natychmiast wyszła krew i woda. Ten zaś który widział dał świadectwo, i prawdziwe jest świadectwo jego." J 19, 34-35

 Fra Angelico, fresk, 1437-46

Museo di San Marco we Florencji

Cierpliwość Jezusa w znoszeniu strasznych męczarni, nagła ciemność i trzęsienie ziemi wywarły na żołnierzu głębokie wrażenie, a woda i krew, która wytrysnęła z Jego boku, oświeciła go i poznał, że Jezus był Synem Bożym. "Setnik zaś, który stał naprzeciw, widząc, że tak wołając skonał, rzekł: Prawdziwie człowiek ten był Synem Bożym." Mk 15,39

Biblia z XIIIw., Guiard des Moulins

Został wysłany ze swoim oddziałem do pilnowania Grobu Pańskiego. Gdy trzeciego dnia Chrystus zmartwychwstał żołnierze się przerazili, a Kasjusz utwierdził się w swoim nawróceniu. Opowiedział to co sam widział i o cudach przy śmierci Jezusa kapłanom, uczonym i faryzeuszom, ale oni chcąc zataić fakt zmartwychwstania przed ludem, kazali mu poświadczyć, że Pan Jezus nie wstał z martwych, ale że gdy on i inni żołnierze spali, uczniowie Jezusa wykradli jego ciało. Kasjusz nie chciał na to przystać i odszukał dwóch apostołów, aby u nich pobierać naukę wiary.

Adoracja Dzieciątka Jezus (św. Longinus po lewej)

Giulio Romano, 1535

Luwr

Został ochrzczony po Zesłaniu Ducha Świętego i przyjął imię Longinus. Wraz z dwoma żołnierzami, którzy się z nim nawrócili, udał się do rodzinnej Kapadocji i tam opowiadał o tym, czego był świadkiem. Dzięki niemu i jego słowom nawróciło się wielu pogan, ale gdy doszło to wszystko do uszu Piłata i żydów, postanowili oskarżyć Longinusa, że bez pozwolenia opuścił służbę i podburza lud.

Śmierć św. Longinusa

"Żywoty świętych" Richard de Monbaston, XIVw.

Sąd wydał na niego wyrok śmierci, został wraz z dwoma towarzyszami ścięty mieczem dnia 15 marca około roku 61. Jego głowę zatkniętą na włóczni żołnierze zabrali do Jerozolimy, Piłat wydał ją żydowskim kapłanom, a ci wrzucili ją do dołu z nieczystościami. Chrześcijanom udało się ją odnaleźć, zupełnie nienaruszoną, w cudowny sposób. Św. Longinus objawił miejsce, gdzie wrzucono jego głowę niewidomej kobiecie.

Lorenzo Bernini, 1629-38

Bazylika św. Piotra na Watykanie

Relikwie św. Longinusa znajdują się w kościele p.w. św. Augustyna w Rzymie.

Adhemar de Monteuil dzierży włócznię św. Longinusa pod murami Antiochii, XIIIw.

Włócznia św. Longinusa początkowo znajdowała się w Jerozolimie, w VII wieku została przewieziona do Konstantynopola. Jej fragment w XIII wieku kupił od cesarza święty król Ludwik IX i umieścił w zamkowej Świętej Kaplicy (Sainte-Chapelle), niestety zaginęła w czasie rewolucji francuskiej. W 1492 roku sułtan turecki podarował część lancy papieżowi Innocentemu VIII i od tamtej pory znajduje się w Bazylice św. Piotra.

Patron:
Żołnierzy, niewidomych.

Ikonografia:
Przedstawiany w stroju rzymskiego legionisty, z włócznią, najczęściej w scenie przebijania boku Jezusa. Jego atrybutami są: włócznia, miecz, palma.

Kościół p.w. św. Mikołaja w Oakley, Suffolk

Impresje filmowe:
"Great Commandment" (1939, reż. Irving Pichel)
"Greatest Story Ever Told" (Opowieść wszech czasów, 1965, reż. George Stevens)

Bazylika św. Andrzeja w Mantui

Varia:
Św. Longinus po swoim nawróceniu zawiózł do Mantui ziemię nasączoną Krwią Jezusa i gąbkę z której Go pojono. Obawiając się profanacji Longinus schował relikwie w ołowianej skrzynce i zakopał w miejscu, gdzie dziś stoi bazylika św. Andrzeja. Wkrótce potem poniósł śmierć męczeńską i został pochowany w pobliżu ukrytych relikwii. W 804 roku św. Andrzej objawił we śnie pewnemu wiernemu i wskazał mu miejsce, gdzie Longin zakopał skrzynkę. Papież Leon III przybył na zaproszenie Karola Wielkiego do Mantui i stwierdził autentyczność relikwii. Niewielką ich cząstkę otrzymał Karol Wielki i umieścił je w królewskiej kaplicy w Paryżu. Gdy Mantui zagroził kolejny najazd w 924 roku, relikwie ponownie ukryto. Odnaleziono je w 1048 roku, po tym jak św. Andrzej we śnie wskazał bł. Wojciechowi, gdzie trzeba ich szukać. Dzięki tym wskazówkom udało się znaleźć również doczesne szczątki św. Longinusa. W 1053 roku do Mantui przybył papież Leon IX, aby oddać cześć cennym relikwiom. Zatwierdził ich kult w uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego, udzielając przywileju możliwości zyskania odpustu zupełnego. W 1848 roku część relikwie zostały sprofanowane przez austriackich najeźdźców, duża część została zniszczona.

Relikwie Krwi Chrystusa umieszczono w relikwiarzu z XVIII wieku, wykonanym przez Giovanniego Bellezza. Można je oglądać tylko w Wielki Piątek. Poza tym dniem relikwie są przechowywane w marmurowej urnie.

Niewielka część relikwii z Mantui znajduje się u Misjonarzy Krwi Chrystusa (CPPS) w Częstochowie, od roku 1998, którzy budują Świątynię Krwi Chrystusa. Jest to jedyna relikwia Krwi Chrystusowej w Polsce.


Lektura:
Jakub de Voragine "Złota legenda" - "Żywot św. Longinusa"
Louis de Wohl "Włócznia"
.