24 marca 2011

Św. Aldemar z Kapui OSB

Święty diakon i opat (985-1070).

Znany również pod imieniem: Aldemar the Wise, Aldemarius.

Urodził się w 985 roku w bogatej rodzinie w Kapui, jego rodzice Jan i Mira byli bardzo pobożnymi ludźmi. Jako nastolatek Aldemar był nowicjuszem w benedyktyńskim klasztorze Monte Cassino, gdzie złożył śluby. Po założeniu w Kapui przez księżną Aloarę konwentu św. Wawrzyńca, św. Aldemar został wyznaczony przez opata na przełożonego nowego domu zakonnego. Mniej więcej w tym czasie otrzymał dar czynienia cudów.

Klasztor pw. św. Liberata w Majella

Kilka lat później opat Aligerne z Monte Cassino wyznaczył mu jako kolejne zadanie rozstrzyganie sporów pomiędzy klasztorami kongregacji, opiekunami i biskupami diecezjalnymi. Najpierw został wysłany do Bojano (Bovianum), gdzie cudem uszedł śmierci. Następnie udał się do klasztoru św. Liberata (San Liberatore) w Majelli, doprowadzając go do rozkwitu.

Św. Aldemar opuścił Bojano i udał się do Bucchianico w Abruzji, gdzie w 1034 roku założył klasztor pw. św. Marii Większej i św. Urbana (Santa Maria Maggiore e Sant'Urbano), który wkrótce stał się klasztorem macierzystym dla kilku nowych klasztorów na tym terenie. Święty pozostał jego opatem aż do śmierci.

Kościół pw. św. Urbana w Bucchianico

Zmarł 6 października 1070 roku, w czasie wizytacji jednego z podległych klasztorów. Mnisi z wielkim trudem sprowadzili jego ciało do Bucchianico 24 marca 1087 roku w uroczystej procesji. Został pochowany w kościele klasztornym (obecnie kościół p.w. św. Urbana, który wybudowano na miejscu klasztoru). W 1799 roku jego grób został zbezczeszczony, a doczesne szczątki rozrzucone przez wojska francuskie. Część relikwii udało się odnaleźć, są przechowywane w ołtarzu mu poświęconym.

Patron:
Pszczelarzy. Wzywany w obronie przed gradobiciem.

Ikonografia:
Przedstawiany w stroju benedyktyńskiego opata. Jego atrybutami są: pastorał, pszczoły.

Varia:
Św. Aldemar żył w niezwykłej przyjaźni ze zwierzętami i owadami. Kiedy w jednej
z klasztornych szaf odkryto gniazdo pszczół, Święty nie pozwolił ich usunąć, a te żyły sobie spokojnie, nie robiąc krzywdy żadnemu zakonnikowi.
.