11 marca 2014

Św. Aurea z San Millan


Święta dziewica i pustelnica (1042-1069).

Znana również jako: Oria.

Św. Aurea, kościół pw. NMP w Villavelayo, La Rioja 

Aurea przyszła na świat w 1042 roku w Villavelayo, będącego częścią Taify Saragossy, podporządkowanej muzułmańskim Maurom (obecnie w prowincji La Rioja), w rodzinie Garcii i św. Amunii. Jako dziecko pobierała nauki u mnicha Munio, który zapoznał ją między innymi z żywotami świętych męczenników. Szczególnym nabożeństwem Aurea darzyła św. Agatę, św. Cecylię i św. Eulalię.

Klasztory San Millan de Yuso (na pierwszym planie) i San Millan de Suso

Gdy dziewczynka podrosła przekonała matkę, że jej przeznaczeniem jest życie w odosobnieniu. Ulegając jej prośbom rodzice udali się wraz z nią do kastylijskiego klasztoru św. Emiliana (San Millan de la Cogolla), aby zwrócić się z prośbą do opata św. Dominika z Silos o duchowe kierownictwo nad Aureą. Po namyśle ten świątobliwy benedyktyn nakazał wybudowanie małej pustelni w pobliżu klasztornego kościoła i tam w całkowitym niemal odosobnieniu dziewczyna spędziła resztę swoich dni. Najwięcej czasu poświęcała modlitwie i umartwieniom, poza tym haftowała szaty dla klasztoru i wypiekała komunikanty do Mszy św.


W wieku 20 lat została obdarzona wizją swoich ulubionych świętych, które zachęcały ją do jeszcze gorliwszego oddania się Panu Jezusowi, a sama św. Eulalia miała podarować jej gołębia, symbol niewinności, czystości, miłości i pokory. Pustelnica godzinami modliła się i umartwiała nie bacząc na nic, co mogłoby ją od tego odciągnąć.

Ołtarz główny w klasztorze św. Emiliana (San Millan de Yuso),
w którym przechowywane są relikwie św. Aurei

Zimą 1070 roku rozchorowała się poważnie i czując zbliżający się kres ziemskiego życia wezwała opata Piotra V z Ostatnim Namaszczeniem. Wkrótce po otrzymaniu sakramentu zmarła. Opinia świętości jaka jej towarzyszyła jeszcze za życia, jej roztropność w udzielaniu rad potrzebującym sprawiła, że do jej maleńkiej pustelni zaczęli pielgrzymować wierni, uważając ją za świętą i prosząc o jej wstawiennictwo w wypraszaniu łask u Pana Boga. W 1609 roku relikwie św. Aurelii przeniesiono do kościoła „niższego” (San Millan de Yuso, czyli kościoła położonego niżej od San Millan de Suso).

Patronka:
Villavelayo, hafciarek.

Ikonografia:
Przedstawiana w habicie benedyktyńskim. Jej atrybutem jest gołąb, lilia, księga, różaniec.