17 marca 2011

Św. Patryk z Irlandii

.
Święty biskup i wyznawca (ok.385-493).

Znany również jako: Patrycjusz (pol. Patrycy), Patryk z Armagh, Apostoł Irlandii, Maewyn Succat.


Patrycjusz Magonus Sucatus urodził się w Szkocji, około roku 385, w rodzinie dekuriona rzymskiego Kalpurniusza z Bretanii i Konkwessy z Galii. Jego dziadek był księdzem.

Gdy św. Patryk miał 16 lat został porwany przez korsarzy i wywieziony do Irlandii, gdzie sprzedano go naczelnikowi Milchonowi z Daladrii. Pasąc owce, pobożny chłopiec całymi dniami modlił się. Minęło sześć lat, pod koniec których miał widzenie, że powinien się przygotowywać do poważnej misji. Postanowił uciec z niewoli, idąc pieszo 200 mil w stronę wybrzeża, żeby dotrzeć do domu. Znalazłszy się w porcie poprosił marynarzy płynących do Szkocji o zabranie go, ale spotkał się z niegrzeczną odmową. Zaczął się gorąco modlić i wtedy ci sami marynarze, którzy wcześniej nie chcieli słyszeć o zabraniu go na pokład, sami przyszli po niego, żeby go zabrać ze sobą.


Po powrocie do domu rodzinnego cały czas nie daje mu spokoju myśl o Irlandczykach żyjących w mrokach pogaństwa. Wyrusza więc do Galii, aby tam uzupełnić braki duchownego wykształcenia - najpierw w opactwie Marmoutier, a następnie u św. Germana w Auxerre, z którego rąk otrzymał święcenia kapłańskie, około roku 417. Na terenie Galii św. Patryk przebywał ponad dwadzieścia lat, biorąc udział ze swoim nauczycielem m.in. w misji ewangelizacyjnej w Brytanii. Po zakończeniu nauki i formacji kapłańskiej udał się do Rzymu, gdzie otrzymał tytuł kanonika kościoła laterańskiego i całkowicie poświęcił się studiowaniu Pisma Świętego.

Giovanni Battista Tiepolo, XVIIIw.

Papież Celestyn I postanowił wysłać św. Patryka z misją ewangelizacyjną do Irlandii i udzielił sakry biskupiej w 432 roku. Dwa lata później Święty dociera do kraju swojej młodzieńczej niewoli, przemierzając go wzdłuż i wszerz. Niezmordowana gorliwość, którą Pan Bóg potwierdził licznymi cudami, pokora i roztropność jednały mu serca ludzi, pomimo zawziętego oporu pogańskich książąt i druidów.

 Katedra pw. Narodzin NMP w Mediolanie, Lombardia

Obdarzony porywającą wymową pociąga tysiące do Chrztu, a oddawszy się pracy misyjnej z całym poświęceniem, prowadzi ją z takim powodzeniem, że wkrótce cała wyspa pokrywa się kościołami i klasztorami. Święty założył również kilka biskupstw, starając się jednocześnie gorliwie o wychowanie duchowieństwa.

W 444 roku utworzył stolicę arcybiskupią w Armagh, która w krótkim czasie stała się centrum kościelnej administracji i edukacji.  Dbał o naukę łaciny i nieustannie dążył do jak najbliższych związków ze Stolicą Apostolską.

 Katedra pw. Światłość Chrystusa w Oakland, Kalifornia

W czasie trzydziestu lat, jakie spędził w Irlandii, zaszczepił wiarę w takim stopniu doskonałości, że wyspę zaczęto nazywać "Wyspą Świętych".

Pod koniec swego życia odbył czterdziestodniowe rekolekcje na Cruachan Aigli w Mayo. Zmarł w 493 roku, najprawdopodobniej w Downpatrick, tam gdzie zbudował swój pierwszy kościół. Został pochowany obok św. Brygidy i św. Kolumbana. Relikwie św. Patryka przechowywano w opactwie Glastonbury.

Miejsce pierwotnego pochówku św. Patryka
Cmentarz przy katedrze pw. Trójcy Przenajświętszej w Downpatrick, Płn. Irlandia

Jak wielką czcią św. Patryk cieszy się w Irlandii świadczy pozdrowienie "Niech Cię błogosławi Pan Bóg, Maryja i św. Patryk" (May God, Mary and St Patrick bless you). Istnieje legenda, która mówi, że pokój Chrystusowy zapanuje na ziemi, gdy spotkają się palma i koniczyna (za pomocą której Święty tłumaczył dogmat o Trójcy Świętej), czyli gdy wspomnienie św. Patryka wypadnie w Niedzielę Męki Pańskiej.

Uroczysta Msza św. w dzień św. Patryka, 1941r.
Kościół pw. św. Patryka w Chicago, Illinois

W Irlandii dzień św. Patryka (La Fheile Padraig) był obchodzony uroczyście już w IX wieku, imię Świętego wpisano do Martyrologium Rzymskiego na początku XVII wieku. W 1903 roku stał się oficjalnym świętem narodowym, a pierwsza parada odbyła się w 1931 roku.

 Katedra pw. św. Patryka w Nowym Jorku w 1913 roku...
 ... i w 2009 roku.

Patron:
Irlandii, Nigerii, Montserrat. Archidiecezji nowojorskiej, bostońskiej, Ottawy, Armagh, Cape Town, Adelajdy i Melbourne. Inżynierów, kowali, fryzjerów i perukarzy; lękających się węży i w przypadku ukąszenia przez nie. Opiekun wiosennych siewów i zwierząt domowych oraz dusz w czyśćcu cierpiących.

Ikonografia:
Przedstawiany w stroju biskupa, często przy chrzcielnicy lub z wężami u stóp. Jego atrybutem jest: mitra, pastorał, krzyż, księga, chrzcielnica, węże, harfa, koniczyna.

Św. Patryk przed czyśćcem
"Złota legenda" bł. Jakuba de Voragine, XVw.

Legenda:
Jedna z legend mówi, że św. Patryk w grocie nad brzegiem jeziora Longh Derg (Czerwone Jezioro), którego wody miały kolor purpurowy, bo zabarwiła je krew smoka, którego pokonał; miał wizję czyśćca.

 Kościół pw. św. Agnieszki w Londynie

Inna z kolei opowiada o chrzcie króla Munsteru, Aengusa, który po tym jak wysłuchał nauk św. Patryka, zapragnął gorąco przyjąć Chrzest św. Święty, żeby móc ochrzcić króla, musiał mieć wolne ręce, więc wbił obok siebie ostro zakończony pastorał, nie patrząc w to miejsce. Niestety była to stopa nieszczęsnego Aengusa, który nie wydawszy z siebie najmniejszego jęku, tylko mocno pobladł. Św. Patryk ochrzcił go, a po skończonej ceremonii, chcąc wyjąć swój pastorał z ziemi, przerażony spostrzegł ranę w nodze nowo ochrzczonego.Zdumiony zapytał dlaczego ten nic nie powiedział, nie krzyknął. Na to król powiedział, że był przekonany, iż jest to częścią ceremonii Chrztu. Dodał, że skoro Chrystus tak cierpiał za niego i jego grzechy, przelewając swą krew na krzyżu, to on tym bardziej się cieszy mogąc choć trochę w cierpieniu zbliżyć się do Niego.


Lektura:
bł. Jakub de Voragine "Złota legenda" - "Żywot św. Patryka"
.