12 stycznia 2012

Św. Elred z Rievaulx

.
Święty opat i wyznawca (1110-1167).

Znany również pod imieniem: Aethelred, Eilred, Ethelred, Rhievallus.

Urodził się w 1110r. w Hexham w hrabstwie Northumberland, był synem kapłana Eilafa, opiekuna sanktuarium w Hexham. W bardzo młodym wieku poznał najmłodszego syna św. Małgorzaty - św. Dawida i spędził na jego dworze kilka lat.

Król bardzo poważał młodego i pobożnego Anglika. Chciał uczynić go biskupem, ale Elred opuścił Szkocję w 1134r., aby zostać mnichem w opactwie cystersów w Rievaulx, w północnym Yorkshire. Został mistrzem nowicjatu, długo wspominanym ze względu na troskę i łagodność jaką okazywał. Pierwszy opat klasztoru w Revesby w Lincolnshire, założonego przez  Wiliama hrabiego Lincoln w 1142r. Nie zatrzymał się w nim długo, bo już w  1147r. wybrano go opatem w Rievaulx. Miał pod swoim nadzorem nie tylko 300 mnichów z klasztoru, ponieważ został jednocześnie przełożonym wszystkich cystersów w Anglii. Podróżował od klasztoru do klasztoru w Anglii i Szkocji, nauczając.

 
Napisał żywot św. Dawida, św. Niniana i św. Edwarda Wyznawcy. Miał również wpływ na Henryka II w początkowych latach jego rządów.

Mimo cierpień z powodu powikłań w chorobie nerek wybrał się w podróż do Francji, aby potwierdzić generalną regułę swojego zakonu w Clairvaux.

W 1164r. podjął misję wśród Piktów w Galloway, a ich przywódcę tak głęboko poruszyły nauki Elreda, że został mnichem.

  "Żywoty świętych" z 1892r.

Był znany ze swojej wstrzemięźliwości i współcześni mówili o nim, że bardziej przypomina ducha niż człowieka. Autor wielu traktatów ascetycznych, ze względu na dar niezwykłej wymowy bywa nazywany angielskim św. Bernardem.

Zmarł 12 stycznia 1167r. w Rievaulx na schorzenie nerek . Został pochowany w kapitularzu w Rievaulx. Jego relikwie zostały przeniesione do kościoła i umieszczone za ołtarzem w 1191r.


Jego kult zapoczątkowany zaraz po jego śmierci, został zatwierdzony w 1476r. przez kapitułę generalną cystersów w Citeaux.

Opactwo w Rievaulx rozwiązał Henryk VIII w 1538r, obejmowało wówczas 72 budynki, a w pobliskim Laskill miało olbrzymi piec do wytopu żeliwa. Henryk nakazał ograbienie budynków ze wszystkiego, tak aby nie nadawały się do zamieszkania, a ziemię przyznał swojemu doradcy hrabiemu Rutland, potem trafiła do rodziny Duncombe.

Imponujące ruiny opactwa przypominają dawne czasy świetności i rozkwitu Kościoła.

 


Patron:
Chorych na nerki i cierpiących z powodu kamieni nerkowych.

Ikonografia:
Przedstawiany z księgą lub zwojem w ręku.

Cytaty:
Prawdziwa, doskonała i wieczna przyjaźń to taka, której nie zniszczy zazdrość, nie osłabi jej podejrzenie, nie zerwie pragnienie władzy. W obliczu wielkich prób nie ustąpi, pod uderzeniami się nie załamie, wobec udręk nieugięta, wobec wielu niesprawiedliwości niewzruszona.

Ten kto nie czci Matki, ten bez wątpienia odmawia czci i Synowi.

Jeżeli człowiek chce miłować samego siebie, nie powinien się hańbić żadną niedozwoloną przyjemnością cielesną. Aby zaś nie ulegać pożądliwości zmysłowej, należy zwrócić wszystkie uczucia ku słodyczy Ciała Pańskiego.

Dzieła:
"Speculum caritatis" - rozprawa ascetyczna "Zwierciadło miłości".
"De spirituali amicitia" - traktat o przyjaźni duchowej.
"De institutione inclusarum" - o pouczaniu pustelniczek
"De Iesu puero dudenmi"
"Dialogus de anima" - dialog o duszy
"Oratio pastoralis"
"Sermones de Tempore et de Sanctis"