Św. Dacjusz z Mediolanu

.

Święty biskup i wyznawca (zm.552r.)

Znany również pod imieniem: Dacjusz Agliati, Dasjusz.

Został mianowany arcybiskupem Mediolanu w 530r. Dwudziestym ósmym
z kolei.

Więziony przez ariańskich Ostrogotów za obronę wiary, uwolniony przez swego przyjaciela Kasjodora. Wygnany przez króla Totilasa.

W 551r. udał się do Konstantynopola, aby zobaczyć się z papieżem Wigiliuszem i wziąć udział w soborze, na którym wyłączono z Kościoła patriarchę Mennesa. Wyrok ten podburzył cesarza Justyniana przeciwko papieżowi, a skutki tego gniewu odczuł również i Dacjusz, który poparł papieża w jego sporze z cesarzem o trzy rozdziały, będące cierniem w oku monofizytów. Złe traktowanie przez cesarza spowodowało zgon świętego
w Konstantynopolu w 552r.

Św. Grzegorz Wielki z czcią wspomina imię Dacjusza.

Patron:
Mediolanu.

Ikonografia:
Jego atrybutami są mitra i pastorał.

Legenda:
Biskup Dacjusz w sprawach wiary wyruszył do Konstantynopola. Przybył do Koryntu i szukał domu dla siebie i swoich towarzyszy, ale nie mógł znaleźć niczego odpowiedniego. W końcu ujrzał z daleka wielki dom i stwierdził, że go wynajmie, ale mieszkańcy tej okolicy powiedzieli mu, że dom jest nawiedzany przez diabła, dlatego od lat świeci pustkami i nikt nie chce
w nim zamieszkać. Dacjusz zdecydował się na wynajęcie domu. W środku nocy, gdy biskup był pogrążony w głębokim śnie, diabeł rozpoczął swoje nękanie. Głośno hałasując naśladował ryk lwa, beczenie owiec, ryczenie osłów, syk węża, chrząkanie świń i pisk szczurów. Dacjusz zbudzony odgłosami zwierząt, rozgniewany bardzo przemówił do niego, zawstydzając go tak, że ten przestał nękać ten dom.