Św. Jan z Reome

.

Święty kapłan i wyznawca (425-545).

Urodził się w 425 roku w Dijon. Jego bogobojni rodzice, Hilary i Quieta, zapewnili mu dobre wykształcenie. Po osiągnięciu dwudziestego roku życia, wraz z innymi młodzieńcami, w samotności pędzili żywot kontemplacyjny, poświęcając się modlitwie i postom, kierując się regułą św. Makarego. Później św. Jan udał się do klasztoru w Lerynie, lecz na rozkaz biskupa powrócił i ufundował opactwo w burgundzkim Reome (Reomaus), później nazwany Moutier-Saint-Jean.

Dożył sędziwego wieku 120 lat, zmarł w roku 545. Ciało Świętego pierwotnie było pochowane w ziemi, w VI wieku przeniesione zostało do kościoła p.w. św. Maurycego, w dniu 22 września. Druga translacja miała miejsce za Karola Wielkiego, a trzecia w 888 roku.

Wspomina o nim św. Grzegorz z Tours, że był jednym z pierwszych krzewicieli życia zakonnego we Francji.

Ikonografia:
Przedstawiany jako benedyktyński mnich lub opat, stojący w pobliżu studni, ze smokiem na łańcuchu.

Varia:
Opactwo w Reome było najstarszym opactwem w Burgundii, jego okres świetności przypadł na XII wiek. Zostało odbudowane pod koniec XVII wieku, całkowicie zniszczone i rozebrane w czasie rewolucji francuskiej, nie oszczędzono nawet bardzo dobrze zachowanego romańskiego kościoła.
.