.
Święty wyznawca (ok. 950-1012).Znany również jako: Guido, Guidon, Guy, Wye z Laken, Biedaczyna z Anderlechtu.
"Ilustrowane żywoty Świętych" Benziger Brothers, 1887r.
Gwidon przyszedł na świat w biednej chłopskiej rodzinie ok. roku 950. Pobożni rodzice wpoili synowi podstawy wiary i nauczyli modlitwy. Od najmłodszych lat zdumiewał niezwykłym jak na swój wiek umiłowaniem modlitwy oraz chęcią niesienia pomocy biednym i chorym. Tradycja podaje, że gdy chłopiec szedł w pole, aby pomagać ojcu przy orce, często za pługiem stawał anioł, żeby młodzieniec mógł w spokoju się modlić.
Kościół pw. św. Wincentego w Eeklo, Flandria
Ze względu na swoje cnoty został zatrudniony przez księdza w Laken (Laeken) jako zakrystian. Całe swoje wynagrodzenie rozdawał ubogim. Pewien kupiec z Brukseli namówił Gwidona, aby sporą część swoich pieniędzy zainwestował w jego przedsiębiorstwie kolonialnym, a zyski z towarów jakie miały przypłynąć z zamorskich krajów, miały przewyższyć wielokrotnie to co sam mógł zarobić jako zakrystian. Skuszony perspektywą olbrzymiej kwoty, jaką mógłby przeznaczyć na pomoc biednym, sprawiła, że dał się namówić kupcowi. Niestety statek rozbił się na skałach, a Gwidon stracił wszystkie swoje pieniądze.
Przekonany, że zatonięcie statku i utrata pieniędzy to znak od Pana Boga, postanowił wyruszyć w pielgrzymkę, najpierw do Rzymu, a potem do Jerozolimy, aby odpokutować swoją chciwość. W Jerozolimie spędził kilka lat, oprowadzając pielgrzymów po świętych miejscach. Wracając przez Rzym, spotkał tam dziekana Anderlechtu, który namówił go do powrotu do rodzinnego miasta, aby swoją modlitwą i radą służył jego mieszkańcom. Św. Gwidon tak też uczynił.
Kolegiata pw. św. Piotra i św. Gwidona w Anderlechcie, Region Stoł. Brukseli
Zmarł 12 września 1012 roku, a jego grób powoli popadł w zapomnienie, aż do 1076 roku, gdy koń orzący na polu w pobliżu odkopał zarośnięte miejsce pochówku świętego. Liczne cuda, jakie się przy nim działy sprawiły, że w krótkim czasie wybudowano nad nim kościół, a 24 czerwca 1112 roku miała miejsce uroczysta translacja relikwii przez biskupa Cambrai Odarta (Odoarda). Cześć biedaczyny z Anderlechtu rosła, niebawem Anderlechcie powstało Bractwo św. Gwidona, a brabanccy woźnice - na pamiątkę odkrycia miejsca spoczynku świętego - świętowali ten dzień uroczystą procesją (zwyczaj ten był kontynuowany aż do 1914r.). W 1595 roku relikwie złożono w nowym relikwiarzu. Nadciągające wojny spowodowały, że relikwie dla bezpieczeństwa przeniesiono do kilku kościołów. W XVIII w. doczesne szczątki świętego w większości zostały zniszczone przez protestantów. Niewielka ich część znajduje się w kościele pw. św. Serwacego w belgijskim Grimbergen, pod ołtarzem patrona kościoła.
Kolegiata pw. św. Piotra i św. Gwidona w Anderlechcie
Patron:
Anderlechtu, kawalerów, epileptyków, zakrystianów. Wzywany w obronie przed drgawkami u dzieci, przed wściekłymi psami.
Ikonografia:
Przedstawiany jako chłop orzący pole, bądź modlący się, z aniołem u boku lub jako pielgrzym. Jego atrybutem jest: księga, anioł, wół leżący u stóp, kapelusz i kij pielgrzyma, muszla pielgrzymia św. Jakuba.
.
Posty
