Św. Franciszek de Hieronimo SI

.

Święty kapłan i zakonnik  (1642-1716).

Znany również jako: Apostoł Neapolu, Franciszek Hieronim, Franciszek de Girolamo.

Urodził się 17 grudnia 1642 roku we włoskim Grottaglie, jako najstarszy z jedenaściorga dzieci Jana Leonarda di Girolamo i Gentilesci Gravina, z których każde odznaczało się szczególną pobożnością (trzech synów zostało kapłanami). Gdy miał dziesięć lat uczył inne dzieci katechizmu. Od dzieciństwa cechowała św. Franciszka niezwykła pobożność, dobroć i miłosierdzie dla biednych. W wieku szesnastu lat wstąpił do jezuickiego kolegium w Tarencie, gdzie studiował nauki humanistyczne i filozofię. W 1664 roku został wyświęcony na subdiakona, a w 1665 przyjął święcenia diakonatu i wyjechał do Neapolu, aby tam przez trzy lata studiować teologię i prawo kanoniczne w słynnym kolegium Gesu Vecchio. Św. kapłańskie przyjął w Neapolu, 18 marca 1666 roku, za specjalną dyspensą (miał poniżej 24 lat). Cztery kolejne lata spędził jako prefekt w neapolskim kolegium, gdzie wśród uczniów zyskał przydomek świętego prefekta (il santo prefetto).

Do nowicjatu Towarzystwa Jezusowego wstąpił 1 lipca 1670 roku, a 8 grudnia 1682 złożył uroczystą profesję. Pod koniec pierwszego roku próbnego został wysłany z doświadczonym misjonarzem ojcem Agnello Bruno, aby nauczyć się głoszenia kazań w okolicach Otranto i Apulii. Przez kolejne trzy lata głosili misje w miastach i po wsiach, ujawniając niezwykły talent w pracy misyjnej. W 1674 roku został wezwany do Neapolu w celu dokończenia studiów z teologii scholastycznej. Przełożeni postanowili, że po ukończeniu studiów zostanie skierowany do kościoła Gesu Nuovo.

Kościół Gesu Nuovo w Neapolu

Sam św. Franciszek pragnął pracować wśród ludów Dalekiego Wschodu i wielokrotnie prosił o skierowanie go do Indii lub Japonii, ale przełożeni kazali skoncentrować mu swój cały zapał i energię na mieście i Królestwie Neapolu. Zrozumiał, że taka jest wola Pana Boga i nie nalegał więcej. W ten sposób Neapol stał się od 1676 roku, aż do jego śmierci, centrum jego apostolskiej pracy.

Założył stowarzyszenie kupców Oratio della Missione, którzy zobowiązali się przestrzegać nieposzlakowanej uczciwości, pełnić dobre uczynki i okazywać miłosierdzie względem ubogich.


Spośród swoich najbliższych współpracowników wybrał kilkudziesięciu, z którymi spotykał się dwa razy w miesiącu, aby sprawdzali ulice miasta i zgłaszali mu miejsca, gdzie szerzyło się zło i nieprawość, aby mógł wygłosić w tym miejscu naukę. Głosił nawet do czterdziestu kazań dziennie. Jego krótkie i wymowne kazania poruszały głęboko słuchaczy, a setki się dzięki nim nawróciło, w tym wielu Turków i Arabów. Kiedy wzywał grzeszników do nawrócenia, jego słaby głos stawał się donośny i potężny. Słuchający go ludzie mówili, że jest barankiem gdy coś mówi, ale lwem - gdy głosi. Przed każdymi misjami wzywał opieki patrona miejsca i swego Anioła Stróża.

Apoteoza św. Franciszka de Hieronimo

fresk w kościele Gesu Nuovo w Neapolu

W każdą niedzielę przed Mszą Świętą modlił się przez dwie godziny, po Mszy odmawiał godziny kanoniczne w swojej celi lub przed Najświętszym Sakramentem. Przed procesją lub kazaniem na ulicach miasta spędzał kilka godzin w konfesjonale, spowiadał również potem, aż do zamknięcia kościoła.

Dla wzmocnienia pobożności wprowadził zwyczaj pielgrzymowania do siedmiu kościołów, na pamiątkę siedmiu podróży Pana Jezusa. Procesja, na czele której niesiono krzyż, idąc śpiewała litanie, a w każdym z siedmiu kościołów św. Franciszek wygłaszał krótkie kazanie. Cała procesja kończyła się nabożeństwem zakończonym złożeniem ofiary z siebie Jezusowi i Matce Bożej oraz ze ślubów wieczystej wierności.

Koszula św. Franciszka de Hieronimo

Muzeum Towarzystwa Jezusowego w Starej Wsi

Wszędzie, gdzie przybywał starał się zakładać stowarzyszenia ku czci
św. Franciszka Ksawerego, swojego patrona lub też zgromadzenia poświęcone Matce Bożej. W każdy czwartek głosił kazania w kościele p.w. Matki Bożej w Konstantynopolu. Zwracał się wtedy szczególnie do młodych ludzi, aby praktykowali nabożeństwo do Maryi, jako najpewniejszą ochronę w zachowaniu czystości i niewinności oraz najlepsze lekarstwo przeciw grzechowi. Za każdym razem, gdy odmawiał różaniec doznawał niepojętej radości.

Św. Franciszek odznaczał się również szczególnym nabożeństwem do św. Cyryka, lekarza i męczennika, którego relikwie zawsze ze sobą nosił. Był również szczególnie przywiązany do swojego Anioła Stróża i św. Januarego.

Poznał datę swojej śmierci, na początku Wielkiego Postu w 1715 roku podczas głoszenia rekolekcji zapadł na zdrowiu tak mocno, że musiał przerwać pełnienie swoich obowiązków. W święto Podwyższenia Krzyża Świętego (3 maja 1716) wyspowiadał się i przyjął wiatyk, a sześć dni później został namaszczony olejami świętymi.

Zmarł w poniedziałek 11 maja 1716 roku koło południa, w Neapolu, w opinii człowieka świętego, wsławiony wieloma cudami, jakie miały miejsce jeszcze za jego życia. Wieczorem jego ciało wystawiono w kościele Gesu Nuovo na trzy dni, modliły się przy nim tysiące wiernych. Czwartego dnia ciało złożono w ołowianej trumnie i pochowano na cmentarzu. 3 lipca 1736 roku trumnę otwarto, a doczesne szczątki św. Franciszka złożono w drewnianej trumnie pokrytej mosiądzem i złożono w kaplicy św. Ignacego.

Dnia 2 maja 1758 roku papież Benedykt XIV ogłosił św. Franciszka błogosławionym, krótko przed burzliwymi czasami, jakie nastały dla Towarzystwa Jezusowego. Został kanonizowany w niedzielę Trójcy Przenajświętszej, 26 maja 1839 roku, przez papieża Grzegorza XVI. Po II wojnie światowej jego relikwie zostały przeniesione do kościoła w rodzinnym Grottaglie.

W Starej Wsi koło Brzozowa, w późnobarokowym Sanktuarium Maryjnym, znajduje się Muzeum Towarzystwa Jezusowego Prowincji Polskiej, w którym przechowywana jest koszula św. Franciszka de Hieronimo.

Wizerunki św. Franciszka de Hieronimo znajdują się w kościele p.w. Podwyższenia Krzyża Św. w Brzegu i w kościele p.w. Wniebowzięcia NMP w Chojnicach.

Patron:
Neapolu.

Ikonografia:
Przedstawiany jako kapłan, najczęściej w czasie kazania. Jego atrybutem jest: krzyż, stuła, różaniec.

Varia:
Gdy 29 września 1696 roku św. Franciszek odwiedził rodzinę Józefa i Anny Liguori, powiedział nad kołyską świeżo ochrzczonego malca: "Będzie żył ponad dziewięćdziesiąt lat, zostanie biskupem i położy wielkie zasługi dla Kościoła".
Słowa te spełniły się całkowicie.

Przepowiedział również matce św. Marii Franciszki od Pięciu Ran Jezusa, że jej roczna wówczas córeczka, zostanie Świętą.
.