Urodził się w 1188 roku w znakomitej rodzinie w langwedockim Mas-des-Saintes-Puelles. Wychowany pobożnie przez rodziców, pobierał nauki u cystersów w Tuluzie. Od najmłodszych lat wykazywał się szczególną troską o ubogich, którym codziennie udzielał drobnych jałmużn.
Gdy miał 15 lat zmarł mu ojciec, pięć lat później stracił matkę, majątek rozdał pomiędzy biednych, a sam zaciągnął się w szeregi rycerzy pod wodzą Szymona de Montfort walczących przeciw albigensom. W 1213 roku stoczono bitwę pod Muret, w której zginął sprzyjający heretykom król Piotr Aragoński, a jego syn Jakub dostał się do niewoli. Szymon de Montfort wielce ceniący Piotra Nolasco powierzył mu wychowanie młodego księcia Jakuba, wysyłając ich razem do Barcelony. Piotr cały wolny czas, jaki pozostawał mu po wypełnieniu obowiązków poświęcał na modlitwę, czytanie i naukę. Widok wielu chrześcijan pozostających w niewoli u Maurów natchnął go myślą założenia zgromadzenia zakonnego, które zajmowałoby się ich wykupem.
Wizja Jerozolimy - Francisco de Zurbaran, 1629r.
Museo del Prado w Madrycie
Widzenie jakie mieli Piotr, św. Rajmund z Pennafort i król aragoński w wigilię św. Piotra w Okowach utwierdziło Piotra w powziętym zamiarze. Św. Rajmund, będący wtedy kanonikiem katedry w Barcelonie, przyrzekł napisać dla nowej rodziny zakonnej regułę. Dnia 10 sierpnia 1223 roku św. Piotr Nolasco złożył w kościele katedralnym na ręce biskupa Berengariusza trzy śluby zakonne, z dodaniem czwartego - wykupywania niewolników, a w razie potrzeby ofiarowania w tym celu nawet wolności osobistej. Razem z nim śluby złożyło jeszcze dwunastu młodzieńców. Król darował zakonnikom szpital św. Eulalii w Barcelonie. Obok zakonu Najświętszej Maryi Panny od Wykupu Niewolników (Mercedariuszy) powstał zakon rycerski, który zobowiązywał się osobnym ślubem stowarzyszonych, że będą walczyć z Maurami aż do uwolnienia całej Hiszpanii.
Św. Piotr ukazuje się św. Piotrowi Nolasco
Franciso de Zurbaran, 1629r.
Franciso de Zurbaran, 1629r.
Museo del Prado w Madrycie
W tym samym roku papież Honoriusz III, a w 1235 roku papież Grzegorz IX bullą "Devotionis vestrae" zatwierdził zakon i konstytucje zakonne.Na soborze w Lyonie w 1245 roku papież Innocenty IV zakon potwierdził i nadał mu liczne przywileje, które przyczyniły się do spopularyzowania zakonu. Św. Piotrowi wraz z towarzyszami udało się wykupić kila tysięcy chrześcijan.
Zaproszony przez króla św. Ludwika przybył w 1243 roku do Langwedocji, lecz nie mógł towarzyszyć królowi w wyprawie do Ziemi Świętej z powodu nadwątlonego stanu zdrowia. Ostatnie lata życia to szereg cierpień i nękających go chorób. W 1249 roku zrzekł się funkcji przełożonego zakonu.
Pietro Paolo Campi, 1742r.
Bazylika św. Piotra w Rzymie
Rzeźba w lewym transepcie
Zmarł w dzień Bożego Narodzenia 1256 roku w Barcelonie. Kanonizowany przez papieża Urbana VIII w dniu 30 września 1628 roku. Z biegiem czasu zapomniano o miejscu grobu Świętego w kościele p.w. N.M.P. de Mercede, dopiero król hiszpański Karol III odnalazł ciało w 1788 roku zachowane w niszy znacznej głębokości, w rycerskiej zbroi i mieczem przy boku, przy ciele znajdował się napis, że to Piotr Nolasco.
Do 1936 roku jego wspomnienie obchodzono 31 stycznia, ale po kanonizacji w 1934 roku św. Jana Bosco wspomnienie św. Piotra przeniesiono na 28 lutego.
Patron:
Więźniów.
Ikonografia:
Przedstawiany jako zakonnik w białym habicie, ze szkaplerzem.
Varia:
W przeciągu stu lat działalności zakonu ponad 26 tysięcy jeńców odzyskało wolność. Wśród mercedariuszy jest ponad 1500 męczenników.
NMP Miłosierdzia Herb zakonu
Bazylika NMP Miłosierdzia w Barcelonie
w miejscu pierwszego kościoła mercedarianów z 1267r.
Posty
