Św. Szymon Słupnik St.

.

 Święty pustelnik i wyznawca (390-459).

Znany również jako: Symeon Stylita.

Urodził się w syryjskim Sisan (Sis, Sefan) na granicy z Cylicją, w rodzinie pasterza. Pod wpływem matki, św. Marty, rozwijał w sobie wiarę od najmłodszych lat, poddając się umartwieniom i postom. Zanim osiągnął 13 lat wstąpił do klasztoru Eusebona w Teleda, gdzie spędził dziesięć lat, ale musiał go opuścić ponieważ poddawał się zbyt ciężkim umartwieniom i postom.

Ikona z XVI w.

Muzeum Historyczne, Sanok

Znalazł domek na odludziu w miasteczku Telanissa. Wzorem Mojżesza i Eliasza chciał nałożyć na siebie czterdziestodniowy post, nie jedząc i nie pijąc. Prosił spowiednika Bassusa, aby go kazał zamurować na ten czas,ale spowiednik nie chciał się zgodzić, bo uważał, że to byłoby samobójstwo. Szymon obiecał, że zgromadzi w chatce zapas wody i chleba, a gdy zajdzie potrzeba to się posili. Wtedy spowiednik się zgodził z nim i kazał go zamurować. Gdy po czterdziestu dniach wszedł do domu, znalazł nietknięty chleb i wodę, a Szymona nieprzytomnego. Od tego czasu aż do śmierci pościł tak w każdy Wielki Post. Zmęczony gwarem wokół siebie znalazł w górach małą jaskinię i tam spędzał czas na poście i modlitwie, ale zaczęły go odwiedzać takie tłumy ludzi szukających jego modlitwy i rady, że wrótce musiał znaleźć nowy sposób na odosobnienie. Znalazł słup wśród ruin, wybudował małą platformę na jego szczycie mający ok. 4m wysokości, wznosił go stopniowo coraz wyżej - nawet do 15m nad ziemią. Na słupie spędził prawie 37 lat życia. Raz w tygodniu przyjmował Komunię Świętą. Również raz w tygodniu posilał się gotowaną soczewicą.

Św. Szymon Słupnik

rys. W.E.F. Britten, 1901

Okoliczni biskupi i opaci postanowili wystawić go na próbę. Wysłali do niego posłów z poleceniem, aby niezwłocznie zszedł ze słupa i udał się do klasztoru, aby tam zamieszkać na polecenie władz kościelnych. Usłyszawszy polecenie zaczął schodzić na dół, ale posłowie widząc jego pokorę wobec władz, uznali czystość jego zamiarów i pozwolili mu zostać na słupie.

Był bardzo poważany przez współczesnych, cesarz Teodozjusz i jego żona Eudokia bardzo szanowali Szymona i słuchali jego rad. Podobno korespondował ze św. Genowefą. Z kolumny pouczał przybyłych do niego pielgrzymów, broniąc wiary przed nestorianami. Dzięki niemu nawróciło się wiele tysięcy pogan, a cesarz Leon I wsparł sobór w Chalcedonie.

Pozostałości kolumny św. Szymona

Zmarł 2 września 459r., jego ciało niosło do Antiochii sześciu biskupów. Później uroczyście przeniesiono je do Konstantynopola.  Czaszka św. Szymona jest przechowywana w klasztorze kamedułów w Arezzo. W miejscu gdzie stał słup wybudowano świątynię w latach 479-491, do której pielgrzymowano aż do XVII w., wtedy została zburzona przez Arabów.

Szymon Słupnik znalazł licznych naśladowców swego stylu życia w Syrii, Palestynie, Azji Mniejszej i Rosji. Wspomina o tym wiele źródeł historycznych, aż do XVIw. Na Zachodzie ten tryb życia się nie przyjął, oprócz jednego przypadku - zakonnika Wulfilaika w Trewirze, ok. 585r., ale z powodu surowego klimatu tamtejszy biskup nakazał mu powrót do klasztoru.


Ikonografia:
Przedstawiany na słupie, jego atrybutem jest bicz.