.
Święty opat i wyznawca (ok. 1100-1167).
Grawiura z "Zakonu z Citeaux w Belgii", 1926r.
Wywodził się ze szlachetnego rodu Van der Gracht, był dworzaninem i giermkiem księcia Flandrii. W 1135 roku został kanonikiem przy kościele św. Walburgi w Veurne.
Kościół pw. św. Idesbalda w Sint-Idesbald, Flandria
Wykształcony, majętny i wpływowy Idesbald zrzeka się - podobnie jak wcześniej jego ojciec - wszelkich tytułów, rozdaje cały swój majątek i w 1150 roku zostaje mnichem w cysterskim opactwie Matki Bożej na Wydmach (Ten Duinen). Jego kierownikiem duchowym był uczeń św. Bernarda, Robert z Brugii. To na jego prośbę skromny i pokorny mnich zgadza się zostać chórmistrzem.
Opactwo Ten Duinen przed 1580r.
W 1155 roku jednogłośnie wybrano św. Idebalda trzecim opatem.
Zmarł 18 kwietnia 1167 roku, pochowano go w kościele opactwa w ołowianej trumnie. Krótko po śmierci nad jego grobem miały miejsce liczne cuda.
W 1577 roku protestanccy Gezowie splądrowali opactwo, mnisi ukryli tymczasowo relikwie na farmie, obawiając się ich zbezczeszczenia. W 1623 roku odnaleziono je w ruinach opactwa, w kapitularzu. Gdy otwarto trumnę, znaleziono nienaruszone upływem czasu ciało św. Idebalda. Przewieziono je w 1796 roku do Brugii, a od 1830 spoczywa w kaplicy Matki Bożej z Potteres.
Kult św. Idebalda zatwierdził oficjalnie papież Leon XIII w 1894 roku.
Ruiny opactwa Ten Duinen
Patron:
Rolników i rybaków. Wzywany w obronie przed gorączką i reumatyzmem.
Ikonografia:
Przedstawiany jako opat, w cysterskim habicie. Jego atrybutem jest: pastorał, łódź.
.
Posty
