Św. Lioba

.

Święta mniszka i dziewica (ok. 710-782).

Znana również jako: Leoba, Leofgyth, Liobgetha, Lioba z Tauberbischofsheim.

 Schornsheim, Nadrenia

Urodziła się około roku 710 w Wessex, w rodzinie szlacheckiej. Jej matka, Ebba, była spokrewniona ze św. Bonifacym. Początkowo pobierała nauki w opactwie Thanet. Później została oblatką w klasztorze benedyktyńskim w Wimborne Minster, pod kierownictwem św. Tetty, a po osiągnięciu odpowiedniego wieku złożyła śluby zakonne. Św. Bonifacy zaprosił ją wraz z dwudziestoma dziewięcioma zakonnicami, aby przybyły z pomocą do Niemiec. Według Roberta z Fuldy św. Lioba miała przybyć do Niemiec około roku 748, razem ze św. Teklą i św. Walburgą.

 Kościół p.w. św. Magnusa w Waldburgu, Badenia-Wirtembergia

Apostoł Niemiec ufundował dla nich klasztor w Bischofsheim nad rzeką Tauber,
w którym św. Lioba została ksienią. Założyła klasztory w Kitzingen i Ochsenfurcie. Pobożną i doskonale wykształconą mniszkę darzyła przyjaźnią i szacunkiem
bł.  Hildegarda, żona Karola Wielkiego.

Ołtarz św. Lioby

Kościół p.w. św. Marcina w Tauberbischofsheim, Badenia-Wirtembergia

Pod koniec życia, wraz z kilkoma starszymi zakonnicami, osiadła w Schornsheim, nieopodal Moguncji (Meinz), które otrzymała od Karola Wielkiego.
Zmarła tam 28 września 782 roku, została pochowana obok św. Bonifacego. Jej grób był świadkiem wielu cudów.

Relikwie św. Lioby przenoszono dwa razy, obecnie są złożone w ołtarzu w katedrze
w Fuldzie.

Patronka:
Chorych dzieci.

Ikonografia:
Przedstawiana w benedyktyńskim habicie.
Jej atrybutem jest: lilia, klasztor, pastorał, dzwonek, błyskawice.

Legenda:
Matka św. Lioby usłyszała bijący w jej piersi dzwonek, jako zapowiedź, że dziecko które się pocznie, zostanie świętym.

Inna legenda opowiada o tym, jak swymi żarliwymi modlitwami odpędziła od Tauberbischofsheim burze z piorunami, które zagrażały drewnianemu klasztorowi.

Varia:
Planetoidę 974, odkrytą w 1922 roku przez Karla Reinmutha, nazwano planetoidą Lioby, na cześć Świętej.

.