.
Święty pustelnik i wyznawca (1290-1351).Znany również pod imieniem: Konrad Confalonieri.
Urodził się w 1290 roku w Calendasco, niedaleko Piacenzy, w rodzinie gwelfa Confalonieriego. Po przedwczesnej śmierci rodziców ożenił się z pobożną Giovanniną, pochodzącą ze szlachetnego rodu. W 1313 roku, w czasie polowania z przyjaciółmi, Konrad podpalił zarośla chcąc wypłoszyć zwierzynę, nagle powiał silny wiatr i od ognia zajęły się pola uprawne, las i zagrody. Wystraszony ogromem zniszczeń uciekł stamtąd, postanawiając nie przyznawać się nikomu. Rozpoczęły się poszukiwania winnego, podejrzenia padły na pewnego chłopa, który po torturach został skazany na spalenie na stosie. Gdy młodzieniec się o tym dowiedział, wyrzuty sumienia nie dawały mu spokoju, więc udał się do Galeazzo Viscontiego, namiestnika Piacenzy i przyznał się do winy. Straty spowodowane przez pożar były tak wysokie, że zadośćuczynienie pochłonęło prawie cały majątek św. Konrada.
Kościół w Calendasco, 1600r.
To nieszczęśliwe wydarzenie zmieniło całkowicie Konrada. Rozdali z żoną cały majątek, Giovannina wstąpiła do klarysek, a św. Konrad został przyjęty do III Zakonu św. Franciszka i około roku 1335 opuścił Piacenzę. Pielgrzymował do wielu włoskich sanktuariów, aż w końcu po pięciu latach dotarł na Sycylię, do miejscowości Noto. Znalazł tam sobie miejsce odosobnione i spędzał czas na modlitwie i umartwieniach, żyjąc tylko z jałmużny, którą zbierał w pobliskich Syrakuzach raz w tygodniu.
Sztandar Bractwa św. Konrada, ok. 1700r.
Kościół parafialny w Calendasco
Otrzymał od Boga łaskę czynienia cudów, uzdrowił swojego przyjaciela Konrada Sessa, który cierpiał na przepuklinę. Poznał również godzinę swojej śmierci, trzy dni przedtem udał się do swojego spowiednika do Syrakuz, gdzie wyspowiadał się i przyjął Sakramenty. Poprosił również księdza, aby ten przybył do jego pustelni za trzy dni, co też ten uczynił. Św. Konrad wyznał mu, że za chwilę umrze, po czym rzucił się na kolana przed krucyfiksem i pomodlił się za wszystkich swoich dobroczyńców, klęcząc skonał 19 lutego 1351 roku.
Bazylika p.w. św. Mikołaja w Noto, Sycylia
Został pochowany w kościele p.w. św. Mikołaja w Noto, zgodnie ze swoją wolą. W 1485 roku jego doczesne szczątki złożono w srebrnym sarkofagu. W 1515 roku papież Leon X zatwierdził kult Świętego i ogłosił go patronem Noto, w 1544 roku Paweł III - w całej Sycylii, a w 1625 roku papież Urban VIII - we wszystkich franciszkańskich zakonach. Co dziesięć lat w Noto odbywa się procesja z sarkofagiem św. Konrada z bazyliki św. Mikołaja do jaskini, gdzie mieszkał.
Relikwiarz z XVIw.
Kościół parafialny w Calendasco
W siedemsetną rocznicę urodzin św. Konrada, w 1990 roku, oprócz uroczystych Mszy i procesji, zebrała się również specjalna komisja badająca kult Świętego, która przekazała historyczne raporty i nieopublikowane wcześniej międzynarodowe opracowania dotyczące kultu św. Konrada.
Procesja z sarkofagiem św. Konrada w Noto, Sycylia
Patron:
Chorych na przepuklinę.
Ikonografia:
Przedstawiany jako franciszkański pustelnik lub starzec z jeleniami i innymi zwierzętami. Jego atrybutami są: krzyż, dyscyplina, czaszka i księga.
Posty
