Św. Tekla z Kitzingen OSB

Święta ksieni i wyznawczyni (zm. 790).

 Wimborne Minster

Urodziła się w Anglii, wcześnie wstąpiła do klasztoru Wimborne w hrabstwie Dorset, gdzie zostawała pod opieką św. Tetty. Razem ze swoją krewną, św. Liobą, wyruszyła do Niemiec, aby pomagać św. Bonifacemu w ewangelizowaniu tych ziem. Początkowo przebywała w klasztorze w Tauberbischofsheim, później po 750 roku została mianowana następczynią ksieni Adelajdy (Hadelogi) w Kitzingen. Pod jej opieką klasztor i znakomita szkoła dla panien przeżywały swój rozkwit.

Pomagała w zakładaniu klasztoru w Ochsenfurcie, w którym została pierwszą ksienią.

Zmarła 15 października 790 roku w Kitzingen i tam została pochowana. Klasztor stopniowo podupadał, aż do momentu gdy w 1440 roku biskup Wurzburga, Filip II Adolf, wykupił go z rąk brandenburskich margrabiów, a Jan Godfrey Guttenberg założył w nim szkołę sióstr urszulanek.

Jej relikwie były złożone w kościele klasztornym aż do wojny chłopskiej w XVI wieku, gdy zostały zbezczeszczone i zniszczone. Po przebudowie kościoła pozostałości grobu w którym spoczywała św. Tekla zostały zasypane. W 1803 roku, po sekularyzacji urszulanek, kościół i klasztor trafił w ręce protestantów.

Ikonografia:
Przedstawiana w habicie benedyktyńskim. Jej atrybutem jest: pastorał, księga, klasztor.

Varia:
W klasztorze w Kitzingen wychowała się św. Jadwiga Śląska. Przez siedem lat, od piątego roku życia, jej pobożność kształtowała benedyktyńska liturgia, modlitwa i wspólne życie według reguły.
.

Św. Marek

.

Święty papież i wyznawca (zm. 336).

Następca papieża św. Sylwestra I, został wybrany papieżem w 336 roku.
Był trzydziestym czwartym papieżem (wg listy kard. Mercati z 1942).

Był Rzymianinem z pochodzenia, synem Pryskusa. Na tron papieski wstąpił po św. Sylwestrze I, jego konsekracja miała miejsce dnia 18 stycznia 336 roku.

Ołtarz św. Marka papieża

Kościół pw. św. Marka Ewangelisty w Rzymie

Nadał biskupom Ostii przywilej konsekrowania biskupa Rzymu i noszenia paliusza. Ufundował dwa kościoły - kościół Titulus Marcii, nazwany jego imieniem, a później zastąpiony imieniem św. Marka Ewangelisty (San Marco Evangelista al Campidoglio). Możliwe, że był to jego dom przeznaczony przez niego na kościół. W XV wieku włączony do Palazzo Venezia. Drugim była bazylika na cemeterium św. Balbiny pomiędzy drogą ardeatyńską (Via Ardeatina) a drogą appijską (Via Appia).

Kościół pw. św. Marka Ewangelisty w Rzymie

Zmarł 7 października 336 roku, został pochowany w bazylice p.w. św. Balbiny, w 1048 roku jego doczesne szczątki przeniesiono do kościoła p.w. św. Marka Ewangelisty. W 1737 roku relikwie św. Marka złożono w granitowym sarkofagu i umieszczono pod ołtarzem, który konsekrował Jan Antoni kardynał Guadagni.

Po reformie kalendarza w 1969 roku jego kult ograniczono do wymiaru lokalnego.

 Bazylika pw. św. Piotra w Rzymie

Ikonografia:
Przedstawiany w stroju papieskim. Jego atrybutem jest: mitra, paliusz, krzyż, bazylika.
.