Św. Juliana z Nikomedii

.

Święta dziewica i męczenniczka (ok.285-305).

Znana również pod imieniem: Julianny, Juliany z Kume (Cumae).

Urodziła się około 285 roku w Nikomedii, jako córka poganina Afrykanusa. Została bardzo starannie wychowana, w poszukiwaniu prawdziwej wiary nawróciła się i przyjęła chrzest, składając śluby dziewictwa. Nie wiedziała, że ojciec obiecał jej rękę młodemu, zamożnemu Eleuzjuszowi. Juliana nie chciała go poślubić, jeśliby nie przyjął chrztu. Jej ojciec, zapiekły wróg chrześcijan, próbował różnymi niecnymi sposobami zmusić ją do uległości i zmiany zdania, ale Juliana nie chciała poślubić poganina i twardo obstawała przy spełnieniu jej warunku. Gdy nie chciała zmienić zdania, mimo różnych kar, ojciec w końcu wydał ją Eleuzjuszowi. Ten próbował ją jeszcze raz namówić do poślubienia go, ale Juliana ponownie postawiła warunek, że poślubi go tylko wtedy, gdy zostanie chrześcijaninem.

 Św. Juliana z diabłem na uwięzi

"Żywoty świętych" Francja, XIVw.

Prefekt odpowiedział, że nie może tego zrobić, ponieważ lęka się cesarza, który może go nawet skazać na śmierć. Juliana wytknęła mu, że skoro on tak bardzo boi się króla-śmiertelnika, który włada małym skrawkiem ziemi, to jakże ona ma się nie lękać króla nad królami, rządzącego niebem i ziemią, panem życia i śmierci. Rozwścieczony Eleuzjusz potępił ją za uparte trwanie przy chrześcijaństwie i wydał na męki - biczowano ją okrutnie, powieszono za włosy, przypalano jej ciało i przebito żelaznym prętem golenie, a gdy mimo tego nie wyrzekła się wiary, wrzucono ją do więzienia. W nocy, gdy gorąco modliła się o łaskę wytrwania, Pan Bóg uleczył jej wszystkie rany. Następnego dnia zaprowadzono ją przed prefekta, który kazał ją spalić na stosie, ale ogień nie uczynił jej żadnej krzywdy, a jej męstwo i wiara nawróciły wielu pogan, którzy przybyli, aby obserwować jej śmierć. Gdy nie udało się jej uśmiercić przez gotowanie w oleju, Eleuzjusz kazał ją ściąć, miało to miejsce 16 lutego 305 roku.

Św. Juliana chłoszcze diabła

"Złota legenda" Jakuba de Voragine, ok.1470r.

Została pochowana w rodzinnym mieście, później jej doczesne szczątki przeniesiono do Pozzuoli, a w VI wieku do Kume. Po zniszczeniu Kume przez wojska szwabskie w pierwszej połowie XIII wieku, relikwie przeniesione zostały do klasztoru klarysek w Neapolu w 1207 roku, obecnie przechowywane w krypcie św. Wilhelma w klasztorze benedyktyńskim w Montevergine. Część relikwii trafiła do kościołów w Como, Benewencie, Rawennie, hiszpańskim Santilanna, Autun, Orleanie i Reims, a także w kościele p.w. Matki Bożej w Brukseli i kościele p.w. św. Michała w Monachium.

Domenico Feti, XVIw.

Najstarsze zapiski dotyczące św. Juliany pochodzą z martyrologium św. Hieronima.

Jej żywot był ulubionym tematem średniowiecznych artystów i pisarzy.

Patronka:
Chorych, rodzących.

Ikonografia:
Przedstawiana w długiej, powłóczystej szacie z diabłem w łańcuchach u stóp. Jej atrybutami są: palma, krzyż, księga, lilia, korona, gołąb.

Legenda:
Najbardziej znana legenda o św. Julianie z Nikomedii, to legenda o odwiedzinach diabła udającego anioła (Jakub de Voragine).

W czasie gdy Juliana była zamknięta w więzieniu czekając na śmierć, przyszedł do niej diabeł pod postacią anioła, próbując ją przekonać, że to sam Pan Bóg wysyła go, aby ją namówić do oddania hołdu bożkom, aby uniknąć ciężkich męczarni i nędznej śmierci. Wtedy Juliana zaczęła się modlić, prosząc o to, aby Bóg objawił jej kim jest ten dziwny anioł, który namawia ją do takich rzeczy. Wtedy usłyszała głos, który ją pocieszył, a Pan Bóg uleczył jej rany, każąc pochwycić anioła, żeby sam jej wyznał kim tak naprawdę jest. Złapała anioła, wtedy ten przyznał się, że jest szatanem, a nie aniołem. Rozgniewana Juliana związała mu ręce na plecach i biła mocno łańcuchem, którym była skrępowana, a gdy prefekt kazał ją przyprowadzić przed siebie, wyszła ciągnąc diabła za sobą. Ten błagał ją, żeby się nad nim zlitowała i nie okrywała go śmiesznością. Jednak Joanna nie ulitowała się nad diabłem i przeciągnęła go przez cały rynek, na samym końcu wrzucając do kloaki.

Literatura:
Jakub de Voragine "Złota legenda" - "Żywot św. Juliany z Nikomedii"

.