Znany również jako: pierwszy męczennik Oceanii (Oceanicae protomartyr).
Piotr Ludwik Maria Chanel urodził się 12 lipca1803 roku w Cuet, nieopodal Belley, jako piąty z ośmiorga dzieci. Wcześnie zaczął pomagać rodzicom w gospodarstwie, pasąc owce. Proboszcz Trompier, na którym duże wrażenie wywarł pobożny i bystry malec namówił jego rodziców, aby zgodzili się na wysłanie go do pobliskiej szkoły. Dalszą naukę kontynuował w seminarium w Bourg.
Święcenia kapłańskie otrzymał 15 lipca 1827 roku, z rąk biskupa Belley, Aleksandra Devie. Krótko po nich otrzymał funkcję wikarego w Amberieux, a później proboszcza w Crozet. Żywiąc od najmłodszych lat szczególne nabożeństwo do Matki Bożej, wstąpił w 1831 roku do nowo powstałego Towarzystwa Maryjnego (marystów, Societe de Marie, SM). Przez pięć lat pełnił funkcję wykładowcy w seminarium. Dnia 24 września 1836 roku złożył śluby zakonne.
Lourdes Center w Bostonie, Massachusetts
Gdy w styczniu 1836 roku papież Grzegorz XVI ogłosił Oceanię nowym terenem misyjnym, niecały rok później ks. Piotr Chanel wraz z trzema kapłanami i trzema braćmi wyruszył w drogę na wyspy Pacyfiku. Zadaniem miejscowego biskupa było znalezienie dla misjonarzy najlepszego miejsca na misje. Za zgodą króla Futuny, Niuliki, wysadzono na ląd ks. Chanel oraz brata Marie-Nizier Delorme, dnia 12 listopada 1837 roku. Misjonarze ciężko pracowali na wyspie przez trzy i pół roku, wśród zwalczających się wzajemnie plemion i hołdujących krwawym bożkom kanibali. W tym czasie król zmienił swoje nastawienie do nich diametralnie, zwłaszcza gdy dotarła do niego wiadomość o planowanym Chrzcie św. królewskiego syna, Meitala.
Dnia 28 kwietnia 1841 roku nasłani przez króla mordercy pobili księdza do nieprzytomności, po czym roztrzaskano mu głowę. Miejscowe kobiety pochowały misjonarza w tajemnicy przed władcą. Bratu Delorme udało się uciec z wyspy, dzięki czemu wiadomość o śmierci ks. Piotra Chanel dotarła do biskupa. Po zabraniu z wyspy doczesnych szczątków złożono je w Kororarecie, skąd w 1849 roku zabrano je do Francji.
Śmierć misjonarza nie zatrzymała chrystianizacji wyspy - niecałe pięć miesięcy po jego męczeństwie wszyscy mieszkańcy przyjęli Chrzest św.
Proces beatyfikacyjny otwarto we wrześniu 1857 roku, a 1 czerwca 1876 wydano dekret "non cultu" (dekret o braku wcześniejszego publicznego kultu Sługi Bożego, naruszenie tych zasad wstrzymywało proces). Beatyfikowany przez papieża Leona XIII dnia 17 listopada 1889 roku, a kanonizowany 12 czerwca 1956 przez papieża Piusa XII. Żebro św. Piotra znajduje się w seminarium w Auckland. W 1977 roku na prośbę biskupa Wallis i Futuny relikwie św. Piotra z Lyonu wysłano do Futuny. Relikwia czaszki trafiła po kanonizacji do Rzymu, ją również odesłano do Futuny w 1985.
Katedra pw. św. Piotra w Poi, Futuna
Patron:
Oceanii, Światowych Dni Młodzieży 2008.
Ikonografia:
Przedstawiany najczęściej w czasie męczeńskiej śmierci.
Jego atrybutem jest: palma, krzyż, księga.
Varia:
W 1816 roku kilku studentów seminarium w Lyonie postanowiło założyć zakon poświęcony Maryi, dla ćwiczenia się w Jej cnotach. Konstytucje według reguły św. Augustyna ułożył Jan Klaudiusz Colin (1799-1875), założyciel i pierwszy przełożony Marystów. Zgromadzenie zostało zatwierdzone przez papieża w 1836 roku, a konstytucje - w 1873. Celem zgromadzenia było wychowywanie młodzieży w szkołach i seminariach zakonnych, pomaganie kapłanom, misje ludowe i wśród pogan. Na początku XX wieku mieli pięć wikariatów apostolskich, dwie prefektury apostolskie i domy w Anglii, Irlandii, Hiszpanii, Belgii, Italii, Niemczech, USA i Meksyku. Zgromadzenie liczyło około 1080 członków. Sto lat później zgromadzenie podzielono na siedem prowincji, zrzeszającej około 1000 członków.
.
Posty
