Św. Piotr z Sebasty

.

Święty biskup i wyznawca (ok. 340-391).

Urodził się ok. 340r. w Cezarei Kapadockiej jako najmłodszy z dziesięciorga dzieci Bazylego Starszego i Emalii (Emilii). Brat św. Bazylego Wielkiego, św. Grzegorza z Nyssy i św. Makryny Młodszej. Jego ojciec zmarł, gdy Piotr był jeszcze niemowlęciem. Został wychowany i wykształcony przez św. Makrynę.

Został mnichem w armeńskim klasztorze, który ufundowali jego rodzice, a którym kierował św. Bazyli. Sam został opatem tego klasztoru, zastępując w pełnieniu obowiązków brata w 362r., wyświęcony w 370r. i wybrany na biskupa Sebasty w 380r.

Św. Makryna, św. Bazyli, św. Grzegorz i św. Piotr z Sebasty (po lewej).

Walczył zaciekle z herezją ariańską. Brał udział w I Soborze Konstantynopolitańskim w 381r.

Zmarł w 391r. w Sebaście.

Św. Marcelin z Ankony

.

Święty biskup Ankony (VI w.)

Urodzony we włoskiej Ankonie. Został wyświęcony na biskupa tego miasta ok. 550r. Wspominany przez Grzegorza Wielkiego w pierwszym tomie "Dialogów", który opisuje go jako człowieka wielkiej pobożności. Cierpiał na tak silną podagrę, że nie mógł samodzielnie chodzić.
Pewnego dnia w Ankonie z powodu zaniedbania wybuchł pożar, wszyscy rzucili się do gaszenia, ale ogień rozprzestrzeniał się błyskawicznie i miasto było wkrótce poważnie zagrożone zniszczeniem. Poruszony biskup kazał się przynieść i posadzić przed największymi płomieniami. Po chwili płomienie zmniejszyły się i zaczęły cofać, aż w końcu ogień zaczął wygasać. Taką siłę miała modlitwa Marcelina.

Św. Adrian z Canterbury OSB

Święty opat i wyznawca (ok.635-710).

Znany również pod imieniem: Hadrian.

Urodził się w północnej Afryce. Beda Czcigodny uważa, że był Berberem. Gdy miał około 10 lat,  jego rodzina uciekła do Neapolu przed arabskim najazdem. W bardzo młodym wieku wstąpił do benedyktyńskiego klasztoru i został opatem Niridanum, na wyspie Nisida w Zatoce Neapolitańskiej. Poznał cesarza Konstansa II, który wprowadził go w otoczenie papieża św. Witaliana, którego został doradcą.

Dwukrotnie oferowano mu arcybiskupstwo Canterbury, odmówił twierdząc, że jest niegodny takiego stanowiska i zaproponował na nie swojego przyjaciela, św. Teodora z Tarsu. Papież zgodził się pod warunkiem, że Adrian zostanie jego doradcą. Obaj wyruszyli z Rzymu w maju 668r. Przybyli do Anglii w 669r. Został opatem u św. Piotra i Pawła, opactwa ufundowanego przez św. Augustyna z Canterbury (zniszczonego w czasie reformacji w XVI w.).

Adrian i Teodor nawrócili wielu pogan. Ponadto Adrian oprócz studiów biblijnych, nauczał języka angielskiego, matematyki, poezji i astronomii.

Zmarł 9 stycznia 710r., został pochowany w klasztornym kościele. Jego grób stał się miejscem licznych cudów, a ciało podczas otwarcia grobu w 1091r. znaleziono w nienaruszonym stanie.