.
Święta wdowa i wyznawczyni (zm. 550).Znana również jako: Gala, Galia.
Kolumnada Berniniego na Placu św. Piotra w Rzymie
Rzeźbiarz nieznany, 1666r.
Była córką rzymskiego konsula Symmacha Młodszego, skazanego przez Teodoryka
w 525 roku na karę śmierci. Jej szwagrem był filozof Boecjusz. W momencie śmierci ojca była już zamężna, ale niecały rok po ślubie jej mąż zmarł. Nie chcąc ponownie wychodzić za mąż ani też przyjmować kolejnych konkurentów do swojej ręki, modliła się tak gorąco o to, aby jej uroda nie zwracała na nią uwagi, że jak mówi legenda, wyrosła jej broda.
Wycofała się na wzgórze Watykańskie i za cały swój majątek ufundowała klasztor
i szpital, w pobliżu bazyliki p.w. św. Piotra. Troskliwie opiekowała się chorymi
i potrzebującymi, spędzała wiele godzin na modlitwie i postach. Stała się wzorem pobożnego życia dla pielgrzymów odwiedzających Rzym.
Kościół p.w. św. Galli
Giuseppe Vasi, 1756r.
Pod koniec życia zachorowała na raka piersi, przyjęła cierpienie ze spokojem.
Zmarła w 550 roku, nad miejscem jej pochówku wybudowano kościół, w pobliżu placu Montanara, który rozebrano w 1930 roku, podczas budowy drogi do teatru Marcellusa. Nowy kościół ku czci św. Galli konsekrowano dziesięć lat później,
w dzielnicy Ostiense. W kościele tym znajdował się obraz wizji Matki Bożej, która ukazała się Świętej. Obecnie obraz ten umieszczono w ołtarzu kościoła NMP w Portyku na placu Campitelli (Santa Maria in Portico in Campitelli).
Kościół p.w. NMP na placu Campitelli w Rzymie
Jej krótką biografię napisał św. Grzegorz Wielki. Pobożność św. Galli była również inspiracją dla św. Fulgencjusza z Ruspe do napisania listu "De statu viduarum".
Patronka:
Wdów, kobiet chorych na raka piersi.
Ikonografia:
Przedstawiana jako młoda kobieta, w stroju z epoki. Jej atrybutem jest: krzyż, broda.
Varia:
Posąg przedstawiający św. Gallę został umieszczony na Kolumnadzie Berniniego, po lewej stronie na wysokości fontanny, pomiędzy figurą św. Katarzyny Sieneńskiej
a papieżem św. Marcelinem, nieopodal św. Jacka.
.
Posty
