.
Święty kapłan i wyznawca (1350-1419).Znany również jako: Anioł Apokalipsy, Wincenty Ferrer.
Juan de Juanes, 1445-50
prywatna kolekcja
Urodził się 23 stycznia 1350 roku w Walencji, jako drugi syn w rodzinie notariusza Wilhelma Stewarta Ferreriusza i Konstancji Miguel. Brat św. Wincentego, Bonifacy, został generałem kartuzów.
Od wczesnej młodości bardzo pobożny, pościł we wszystkie środy i piątki, szczególnie rozważając w te dni Mękę Pańską. Pomagał wraz z rodzicami biednym i potrzebującym, rozdając szczodre jałmużny. Otrzymał część majątku, ale rozdał wszystko biednym w ciągu zaledwie czterech dni.
Poliptyk św. Wincentego Ferreriusza, panel środkowy
Giovanni Bellini, 1464-68
Bazylika p.w. św. Jana i Pawła w Wenecji
Gdy miał dwanaście lat rozpoczął studia filozoficzne, a dwa lata później zaczął studiować teologię. W 1367 roku, wstąpił do Zakonu Kaznodziejskiego (Ordo Praedicatorum, OP) w Walencji, śluby zakonne złożył rok później. Robił bardzo szybkie postępy w doskonaleniu swego charakteru, przyjmując za wzór św. Dominika, wiele czasu spędzał na modlitwie i czytaniu Pisma Świętego. Po ukończeniu teologii, filozofii i logiki został wykładowcą i zaczął głosić kazania. Na uniwersytecie Estudi General w Leridzie uzyskał doktorat z teologii.
Poliptyk Griffoni
Francesco del Cossa, 1473r.
National Gallery w Londynie
Około roku 1380 napisał dzieło o dialektyce i traktat o odszczepieństwie, rozdzierającym Kościół, w którym broni antypapieża Klemensa VII jako prawdziwego papieża. Gdy Klemens zmarł niebawem, jego następcą został kardynał Piotr de Luna, który przyjął imię Benedykta XIII, powołał on św. Wincentego na swój dwór w Awinionie, mianując go swoim spowiednikiem i mistrzem świętego pałacu (magister sacri palati).
W Awinionie Święty przebywał w latach 1394-99, aż do momentu gdy złożony ciężką chorobą miał widzenie, w którym św. Dominik i św. Franciszek polecili mu przepowiadanie narodom Sądu Ostatecznego. Uznał w tym wolę samego Boga i postanowił ją spełnić natychmiast, mimo że Benedykt XIII aby zatrzymać tego doskonałego spowiednika przy sobie, ofiarował mu kapelusz kardynalski. Jednak widząc, że nic nie zdoła odwieść św. Wincentego od postanowienia, mianował go misjonarzem apostolskim i nadał mu nadzwyczajne prawa i władzę.
Kazanie św. Wincentego Ferreriusza
Alonso Cano, 1644r.
Niestrudzony misjonarz głosił kazania w Aragonii, Kastylii, Italii, Francji, Anglii, Irlandii i Szkocji. Jego kazania wywarły wielki wpływ na św. Małgorzatę z Sabaudii i św. Bernardyna ze Sieny. Św. Wincenty zawsze na swoich misjach miał ze sobą kapłanów do słuchania spowiedzi i sprawowania Mszy Św., woził ze sobą organy i śpiewaków, aby Msze miały jak najuroczystszą oprawę. Dbał o naukę katechizmu wśród wiernych. I chociaż posługiwał się dialektem walenckim, rozumieli go ludzie różnych narodowości. Ówcześni biografowie utrzymywali, że posiadł dar języków, a pogląd ten podzielał Mikołaj Clemangis z Uniwersytetu Paryskiego, naoczny świadek owego fenomenu.
Godzinki Piotra II Bretońskiego, XVw.
Występował przeciw herezjom głoszonym przez katarów i albigensów, przestrzegał przed nadejściem Antychrysta. Zabiegał o położenie kresu wielkiej schizmie zachodniej. Nawrócił około ośmiu tysięcy Maurów i wielu Żydów, jeden z nawróconych został nawet biskupem w Kartagenie.
Wiele wysiłków poświęcił na zażegnanie skutków wielkiej schizmy zachodniej, próbując mediacji pomiędzy papieżem Grzegorzem XII i antypapieżem Benedyktem XIII, później starał się przekonać Benedykta do złożenia tiary, a gdy ten odmówił, Święty starał się przekonać królestwa hiszpańskie do opowiedzenia się za prawowicie wybranym papieżem. Św. Wincenty i św. Koleta z Corbie przyczynili się do położenia kresu zachodniej schizmie.
Chrystus na krzyżu adorowany przez dominikańskich świętych
(św. Tomasz z Akwinu, św. Jacek, św. Piotr Męczennik, św. Katarzyna Sieneńska, św. Wincenty Ferrer,
św. Dominik, św. Rajmund z Pennafort, św. Antoni z Florencji)
Abraham van Diepenbeeck, 1652r., Luwr
Wiódł bardzo surowy tryb życia - spał pięć godzin na twardym łożu, resztę nocy poświęcając modlitwie i czytaniu Pisma Świętego. Rankiem, po odśpiewaniu Oficjum wygłaszał dwa lub trzy kazania, potem błogosławił wiernych. Przyjmował tylko jeden, bardzo skromny posiłek, składający się zawsze z jednego dania. Często pościł i umartwiał się biczowaniem.
Kościół oo. dominikanów w Dubrowniku
Podróżując po Europie zawsze miał przy sobie krzyż, wysoki, drewniany, który zastępował mu laskę i który zawsze wbijał w ziemię lub stawiał przy ambonie. Gdy św. Koleta przepowiedziała mu, że w przeciągu dwóch lat umrze, ofiarował jej krzyż. Figura Chrystusa przymocowana jest sznurem do krzyża, obecnie przechowywana jest w kościele klasztoru św. Klary w Besancon, nad głównym ołtarzem.
Czując zbliżającą się śmierć przyjął Sakramenty Święte, kazał czytać sobie Mękę Pańską, zmówił psalmy pokutne i spokojnie zasnął w Panu, w środę Wielkiego Tygodnia, 5 kwietnia 1419 roku w Vannes. Został pochowany w tamtejszej katedrze p.w. św. Piotra. Przez trzy dni jego ciało było wystawione, zanim je złożono w sarkofagu. Do 1956 roku sarkofag z relikwiami znajdował się w nawie krzyżowej (transepcie), po tym roku jego relikwie przeniesiono do kaplicy Najświętszego Sakramentu.
Katedra p.w. św. Piotra w Vannes
Papież Kalikst III dnia 3 czerwca 1455 roku zezwolił na jego publiczny kult, a trzy lata później został kanonizowany przez papieża Piusa II. Komisja papieska przebadała 873 cuda.
Relikwie św. Wincentego sprofanowano w czasie rewolucji francuskiej, na całe szczęście nie zostały zniszczone.
Patron:
Walencji, Vannes, dobrego małżeństwa, dobrej śmierci, ceglarzy, budowniczych, murarzy, hydraulików, przetwórców ołowiu, producentów dachówek i kafli. Wzywany w obronie przed epilepsją, bólami głowy i gorączką, w bezpłodności.
Procesja w Vannes
Ikonografia:
Przedstawiany w habicie dominikańskim, jako anioł Apokalipsy z trąbą i płomieniem na czole. Jego atrybutami są: koń, błyskawice, chrzcielnica, infuła, kapelusz kardynalski u stóp, osioł, krzyż, sztandar, skrzydła, turban turecki lub muzułmanin
u stóp.
Dzieła:
"Traktat o życiu duchowym"
"Kazania"
"Traktat przeciw schizmie"
"Traktat przeciw żydom"
"Traktat dla tych, co cierpią pokusy w wierze"
Cytaty:
Święta liturgia jest łącznikiem pomiędzy służbą Bożą a życiem.
Varia:
W zakonach dominikańskich w imię św. Wincentego dawało się specjalne błogosławieństwo chorym i poświęcało się wodę dla nich. A ku czci Świętego odprawiało się przed Jego świętem nabożeństwo siedmiu piątków, podczas których należało przyjąć Komunię Św.
Wstawiennictwu św. Wincentego przypisywane jest opanowanie epidemii cholery w Neapolu w 1836 roku.
.
Posty
