.
Święta wyznawczyni (VI w.).Znana również jako: Orana, Oranda, Othranna.
Źródło z figurą św. Oranny w Berus, Kraj Saary
Miała urodzić się jako iroszkocka księżniczka, córka króla Frocharda. Za przykładem obu swoich braci - św. Wendelina i św. Fiakra - opuściła dom rodzinny, aby służyć Panu Bogu. Razem z przyjaciółką Cyryllą wyruszyła nad Mozelę, gdzie obie pomagały misjonarzom.
Gdy głucha od wczesnych lat dziecięcych Oranna cudem odzyskała słuch, postanowiła poświęcić się całkowicie modlitwie i umartwieniom. W pustelni spędziła kilka ostatnich lat swojego życia. Zmarła w opinii świętości.
Pochowana nieopodal Berus, wkrótce nad jej grobem wystawiono małą kaplicę. Jej kult szerzyli norbertanie z Wadgassen. Ich staraniem 3 maja 1480 roku, w obecności biskupa pomocniczego Metzu, zbadano relikwie, a wyniki badań zapisano, po czym ciało świętej ubrano w nowe szaty i złożono w sarkofagu, który przeniesiono w uroczystej procesji do kościoła pw. św. Marcina w Berus. Kaplicę poświęconą świętej sprzedano w 1814 roku, zaniedbana obracał się powoli w ruinę. W czasie II wojny światowej relikwie wyniesiono i ukryto, najpierw w Lebach, później w Saarlouis. Zniszczoną doszczętnie w czasie wojny kaplicę odbudowano, wzorując się na zachowanych rysunkach, a we wrześniu 1969 roku ponownie umieszczono w niej relikwie św. Oranny.
Kaplica pw. św. Oranny w Berus, Kraj Saary
Zachował się zwyczaj pielgrzymowania do kaplicy św. Oranny w poniedziałek po trzeciej niedzieli września.
Patronka:
Młodych kobiet, osób niesłyszących. Wzywana w obronie przed bólem ucha i zawrotami głowy.
Ikonografia:
Przedstawiana jako pustelnica. Jej atrybutem jest: krzyż, włosiennica, ucho.
.
Posty
