.
Święta zakonnica i mistyczka (1129-1164).Znana również jako: Elżbieta z Hesji.
"Calendarium Annuale Benedictinum"
Aegidius Ranbeck, Augsburg 1677
Elżbieta urodziła się w 1129 roku w pobliżu Bonn, w pobożnej szlacheckiej rodzinie. Gdy miała dwanaście lat rodzice oddali ją na naukę do benedyktyńskiego klasztoru
w Schönau. Sześć lat później złożyła śluby zakonne, a w 1157 roku została mianowana przez opata Hildelina mistrzynią konwentu żeńskiego.
Korespondowała ze św. Hildegardą z Bingen, nawet złożyła jej wizytę w klasztorze na górze św. Ruperta (Rupertsberg).
W 1152 roku, w uroczystość Zesłania Ducha Świętego, po dziesięciodniowych cierpieniach spowodowanych chorobą, przeżywająca zwątpienie Elżbieta doświadcza wizji Dziewicy Maryi, która przynosi jej pocieszenie. Później wielokrotnie miała wizje Pana Jezusa, Matki Bożej i świętych, zwłaszcza w czasie Mszy św. oraz modlitwy brewiarzowej.
Opactwo w Schönau, Nadrenia-Palatynat
Jej brat, Egbert, kanonik z Bonn, w 1155 roku wstąpił również do klasztoru i został następcą opata Hildelina. Spisał wszystkie jej wizje w trzech księgach: "Liber viarum Dei", opisująca życie na różnych etapach, "Revelatio de sacro exercitu wirginum Coloniensium" zawierała objawienie męczeństwa św. Urszuli i jej towarzyszek oraz "Visio do resurrectione Beate Virginis Mariae". Przypisuje się jej również "Księgę
o Sakramencie Ołtarza" przestrzegającą przed karami dla niewiernych pasterzy Chrystusowych oraz "Księgę przeciwko Katarom", w której wzywa do zwalczania herezji.
Ołtarz z relikwiami św. Elżbiety
Kościół p.w. św. Floryna w Schönau, Nadrenia-Palatynat
Zmarła 18 czerwca 1164 roku, pochowano ją w opactwie św. Floryna w Schönau. Wcześnie otoczona kultem, w latach 1420-30 jej doczesne szczątki przeniesiono do specjalnej kaplicy, która uległa zniszczeniu w czasie wielkiego pożaru w 1723 roku
i nie została już odbudowana.
W 1584 roku jej imię zostało dodane przez papieża Grzegorza XIII do Martyrologium Romanum. W czasie wojny trzydziestoletniej (1618-48) Szwedzi wypędzili zakonników z klasztoru, splądrowali klasztor, zbezcześcili i zniszczyli relikwie
św. Elżbiety. Ocalała część kości czaszki, która jest obecnie przechowywana w prawym ołtarzu bocznym klasztoru.
Patronka:
Osób cierpiących na depresję, wzywana w obronie przed pokusami.
Ikonografia:
Przedstawiana w habicie benedyktyńskim, doświadczająca wizji. Jej atrybutem jest: księga, pastorał, krzyż.
Varia:
W czasie reformacji klasztor pozostał katolicki, aż do rozwiązania w 1606 roku. Klasztor znacznie ucierpiał w czasie wojny trzydziestoletniej i w czasie wielkiego pożaru w 1723 roku. W latach 1802-03 został zsekularyzowany, a mnisi wypędzeni. W 1904 roku do klasztoru wprowadziły się Ubogie Służebniczki Jezusa Chrystusa (Domini Jesu Christe Ancillae), a latach 1947-75 dołączyli do nich norbertanie
z opactwa Tepla. Ostatnie siostry opuściły klasztor w 1986 roku. Od tego czasu budynki klasztoru wykorzystywała parafia p.w. św. Floryna, jako bibliotekę, miejsce spotkań i szkoleń komputerowych oraz kawiarenkę internetową.
.
Posty
