.
Święta dziewica i zakonnica (1672-1732).
Urodziła się 13 stycznia 1672 roku w toskańskim Corneto-Tarquinia. Nie miała jeszcze roku, gdy zmarła jej matka, a sześć lat później zmarł ojciec. Wychowaniem dziewczynki zajęła się rodzina wuja. I Komunię przyjęła w benedyktyńskim klasztorze św. Łucji, w którym pobierała nauki. Biskup Montefiascone, Marc Antonio Barbarigo, wysłał pobożną i oddaną Łucję w 1692 roku na naukę do zakonu bł. Róży Venerini, powołanego przez biskupa Viterbo do uczenia młodych kobiet czytania, katechizmu i prawd wiary, a także tkactwa i haftu.
Po powrocie św. Łucja została wyznaczona przez biskupa Barbarigo na stanowisko nauczycielki w szkole dla dziewcząt, którą otwarto w Montefiascone. Biskup zaprosił również bł. Różę, aby przygotowała personel szkolny, jej zastępczynią mianowano św. Łucję. Podziwiano ją za liczne talenty, pobożność, skromność, oddanie działalności dobroczynnej i wielki dar przekazywania wiary.
Malowidło w katedrze p.w. św. Małgorzaty Antiocheńskiej w Montefiascone
W 1704 roku nauczycielki szkoły w Montefiascone założyły zgromadzenie Maestre Pie Filippini (Stowarzyszenie Pobożnych Nauczycielek Filipinek, M.P.F.), które ufundowało kilka szkół dla chwały Boga, ratowania dusz i chrześcijańskiego wychowania kobiet, opierając się na roli kobiet w życiu rodzinnym, będącym podstawą każdego społeczeństwa. Zgromadzenie zostało zatwierdzone przez papieża Leona XII w 1728 roku.
Papież Klemens XI w 1707 roku wezwał św. Łucję do Rzymu, aby i tam stworzyła szkołę, taką samą jak w Montefiascone. Wkrótce po otwarciu okazało się, że jest tyle chętnych, że szkoła jest za mała.
Św. Łucja żywiła szczególne nabożeństwo do Męki Jezusowej i Matki Bożej. Całe swoje życie nękana dolegliwościami i bólem związanym z nowotworem, na jaki zachorowała, znosiła z ogromną cierpliwością i poddaniem się woli Bożej.
Katedra p.w. św. Małgorzaty Antiocheńskiej w Montefiascone
Św. Łucja zmarła w święto Zwiastowania NMP, 25 marca 1732 roku w Montefiascone. Pochowano ją z wielkimi honorami w krypcie katedry p.w. św. Małgorzaty Antiocheńskiej. Beatyfikowana przez papieża Piusa XI dnia 13 czerwca 1926 roku, kanonizowana 22 czerwca 1930 roku. Gdy w 1936 roku została otwarta jej trumna znaleziono nienaruszone ciało Świętej.
Silvio Silva, 1949r., lewa nawa
Bazylika św. Piotra w Rzymie
Rzeźba ufundowana przez Zgromadzenie Filipinek
Patronka:
Wychowawców i nauczycieli.
Ikonografia:
Przedstawiana w stroju zakonnym, z dziećmi. Jej atrybutami są: krzyż, księga, różaniec.
Varia:
Zgromadzenie w 2005 roku miało 750 zakonnic w 110 domach w Albanii, Erytrei, Etiopii, Indiach, Irlandii, Włoszech, Kanadzie, Brazylii i USA.
.
Posty
