.
Święta dziewica (1238-1253).Znana również pod imieniem: Serafina, Józefina, Fina dei Ciardi .
Benozzo Gozzoli, fresk, 1464-65
Kaplica p.w. św. Antoniego w San Gimignano
Urodziła się w toskańskim San Gimignano w 1238 roku, jako córka zubożałego szlachcica Cambio Ciardi i Imperiery.
Niewiele wiadomo o pierwszych dziesięciu latach jej życia. Niektóre źródła podają, że była niezwykłej wprost urody oraz że żywiła szczególne nabożeństwo do Matki Bożej i wychodziła z domu tylko po to, aby wysłuchać Mszy Świętej.
W 1248 roku zapadła na chorobę, która stopniowo paraliżowała jej ciało. Jej głęboka wiara pozwalał wytrzymać ból związany z chorobą. Spała na drewnianym stole, pod koniec choroby męczona nie tylko przez straszne boleści, ale także przez robactwo i szczury, które zaatakowały martwe tkanki.
Dom rodzinny św. Finy w San Gimignano
W czasie jej choroby zmarł jej ojciec, a krótko po nim matka św. Finy. Jej pobożność, pokora, cierpliwe znoszenie strasznej choroby i nieszczęść jakie na nią spadły była przykładem dla całego San Gimignano, którego mieszkańcy często ją odwiedzali w skromnym domu.
Św. Grzegorz Wielki ukazuje się św. Finie
Domenico Ghiralandaio, fresk, 1473-75
Kolegiata w San Gimignano
4 marca 1253 roku, po pięciu latach choroby i bólu, ukazał się w pokoju chorej
św. Grzegorz i powiedział jej, że Pan Bóg zabierze ją do siebie w dzień jego wspomnienia (przed reformą kalendarza z 1969 roku wspomnienie św. Grzegorza Wielkiego przypadało na dzień 12 marca). I tak się stało - św. Fina zmarła
12 marca 1253 roku, przyjąwszy ostatnie sakramenty.
Pogrzeb św. Finy
Domenico Ghiralandaio, fresk, 1473-75
Kolegiata w San Gimignano
Gdy ciało Świętej zabierano ze stołu na którym leżała, odkryto na nim pełno małych, białych fiołków, a ich słodka i delikatna woń rozchodziła się po całym pomieszczeniu. Wielu chorych zostało uzdrowionych po nawiedzeniu grobu św. Finy.
Dzięki darom składanym przez pielgrzymów, w 1255 roku wybudowano przytułek dla biednych i starszych ludzi. W kolejnych latach rozwijał się tak wspaniale, że był najlepszym miejscem dla chorych w całej Toskanii. W szpitalnej kaplicy znajduje się stół na którym św. Fina spędziła pięć lat życia.
W 1468 roku wybudowano kaplicę p.w. św. Finy w kolegiacie p.w. św. Geminiana
(San Gimignano), gdzie w ołtarzu są przechowywane są jej relikwie. Na ścianach kaplicy znajdują się freski przedstawiające życie św. Finy, autorstwa Domenica Ghiralandaio. Na ołtarzu znajduje się popiersie z relikwiami Świętej.
San Gimignano
Patronka:
San Gimignano, niepełnosprawnych, sparaliżowanych, prządek.
Ikonografia:
Przedstawiana w długiej szacie, najczęściej w łożu lub leżąca na desce, z wizją św. Grzegorza Wielkiego. Jej atrybutami są: kwiaty, szczur.
Impresje muzyczne:
Stefano Cencetti "La Santa delle Viole" (oratorium, 2002)
Fabrizio Bartalucci "La leggenda di Santa Fina"
Varia:
Do dziś na murach San Gimignano rosną białe fiołki, nazywane fiołkami św. Finy.
W San Gimignano urodził się Filippo Buonaccorsi (Kallimach), autor jednego z żywotów św. Finy.
.
Posty
