Św. Guntram

.

Święty król i wyznawca (ok. 525-592).

Znany również jako: Gontram, Gontran, Gunthchramn, Contran.

Grawiura z "Żywotów Świętych Pańskich"

Jacques Callot, 1636

Urodził się około roku 525 w Soissons, jako syn króla Chlotara I i Radegundy z Turyngii. Po śmierci ojca w 561 roku odziedziczył tron Burgundii, Marsylii i Arles. Jako młodzieniec prowadził bardzo nieumiarkowane życie, po śmierci drugiej żony, około roku 580, pełen skruchy postanowił poddać się pokucie. Od tej chwili spędzał wiele czasu na modlitwie, postach i umartwieniach.

Św. Guntram ze swoim następcą Childebertem

"Wielkie Kroniki Francuskie" XVw.

Swoim królestwem starał się rządzić według zasad chrześcijańskich. Był znany z obrony uciśnionych, opieki nad chorymi i opuszczonymi, szczodrze rozdając swój majątek w czasach głodu i zarazy. Surowo i sprawiedliwie egzekwował prawo, ale zawsze gotów wybaczyć - tak jak to miało miejsce w przypadku dwukrotnej próby zabicia go przez przeciwników politycznych.

Ufundował i wyposażył wiele klasztorów i kościołów. Św. Grzegorz z Tours chwalił świętego króla za miłosierdzie i miłość bliźniego.

Bazylika pw. św. Klotyldy w Paryżu

Św. Guntram zmarł 28 stycznia 592 roku w Chalon, pochowano go w bazylice św. Marcela w Saint-Marcel-les-Chalon, którą sam wybudował osiem lat wcześniej nad grobem męczennika z II wieku. U jego grobu miało miejsce wiele cudów, więc bardzo szybko stał się miejscem licznych pielgrzymek. W XVI wieku hugenoci zniszczyli sarkofag, a relikwie świętego rozrzucili. Udało się uratować jedynie relikwię głowy, którą złożono w srebrnym relikwiarzu.

Patron:
Wzywany z prośbą o pomoc w nieporozumieniach i kłótniach w rodzinie.

Ikonografia:
Przedstawiany w królewskim stroju, najczęściej w momencie rozdawania jałmużny. Jego atrybutem jest: krzyż, jałmużniczka.

.