Św. Justyna z Antiochii

.

Święta dziewica i męczenniczka (zm. 304).

Pobożna i bogobojna od młodości, złożyła śluby czystości. Zauroczony jej urodą mag Cyprian, próbował ją uwieść, posyłając do niej demony. Trzy razy pojawiał się przed Justyną, przybierając za każdym razem inną postać. Raz przyjaciółki, za drugim razem - urodziwego młodzieńca, usiłującego przywieść ją do zguby, a za trzecim razem przybrał wygląd samej Justyny, chcąc zepsuć jej dobre imię. Trzy razy musiał odejść, nie osiągając niczego, przeganiany znakiem krzyża. Zrozpaczony mag sam uczynił ten znak, uwalniając się od nękających go złych duchów. Przyjął chrzest, został diakonem, kapłanem i w końcu biskupem.

Św. Justyna i demony

"Złota legenda", il. Jacques de Besancon, Paryż, XVw.

Św. Justyna żyła w pustelni, gromadząc wokół siebie kobiety, które podobnie jak ona, chciały poświęcić swe życie Panu Bogu. Gdy wybuchły prześladowania za cesarza Dioklecjana została pojmana i razem ze św. Cyprianem postawiona przed cesarzem
w Nikomedii. Po długich torturach, rozkazał ich ściąć na brzegu rzeki Gallus.

Ciała świętych po sześciu dniach potajemnie zabrali chrześcijańscy marynarze udający się do Rzymu, a tam w swojej posiadłości pochowała je pobożna Rufina. Później zostały przeniesione do bazyliki wybudowanej przez Konstantyna.

Męczeństwo św. Justyny i św. Cypriana

Brewiarz rzymski, XIVw.

Relikwie św. Justyny znajdowały się w rzymskiej bazylice p.w. św. Piotra i bazylice
p.w. św. Jana na Lateranie.

W kalendarzu wspomnienie św. Justyny pojawia się w XIII wieku, zostało stamtąd usunięte po reformie w 1969 roku, z powodu braku historycznych dowodów na istnienie św. Justyny i św. Cypriana. W nowym Martyrologium Rzymskim z 2001 roku również pominięto ich imiona.

Patronka:
Osób nękanych przez złe duchy.

Ikonografia:
Przedstawiana jako młoda kobieta, często ze św. Cyprianem.
Jej atrybutem jest: lilia, miecz, krzyż, biały welon, palma, diabeł.
.

Św. Cyprian z Antiochii

.

Święty biskup i męczennik (zm. 304).

Był pogańskim magiem, starannie wykształconym i leczącym z pomocą demonów. Próbował uwieść św. Justynę, dziewicę poświęconą Panu Bogu, trzykrotnie wysyłając do niej diabła, który przybierał różne postacie, ale za każdym razem musiał ulec znakowi krzyża, jaki kreśliła na jego czole św. Justyna.

Zrozpaczony Cyprian sam wykonał znak krzyża i tym samym został uwolniony od demonów. Przyjął chrzest, został diakonem, księdzem i w końcu biskupem Antiochii.

Chrzest i męczeństwo św. Cypriana

"Żywoty świętych" R. de Montbaston, XIVw.

W czasie prześladowań, jakie wybuchły za cesarza Dioklecjana, został pojmany
i przewieziony do Damaszku, gdzie torturami próbowano zmusić go do wyrzeczenia się wiary. Gdy to nie przynosiło skutku, razem ze św. Justyną, postawiono go przed cesarzem w Nikomedii. Po długich męczarniach, rozkazał ich ściąć na brzegi rzeki Gallus. Po sześciu dniach ich ciała zabrali chrześcijańscy marynarze do Rzymu, gdzie na terenie swojego majątku pochowała ich pobożna Rufina. Później ich ciała przeniesiono do bazyliki wybudowanej przez Konstantyna.

Relikwie św. Cypriana znajdują się w bazylice p.w. św. Piotra oraz w bazylice
p.w. św. Jana na Lateranie w Rzymie.

W kalendarzu wspomnienie św. Cypriana pojawia się w XIII wieku, zostało usunięte po reformie w 1969 roku, z powodu braku historycznych dowodów na istnienie
św. Cypriana i św. Justyny. W nowym Martyrologium Rzymskim z 2001 roku również pominięto ich imiona.

Patron:
Osób nękanych przez złe duchy, konwertytów.

Ikonografia:
Przedstawiany jako biskup, często ze św. Justyną.
Jego atrybutem jest: miecz, palma, mitra, pastorał, ruszt, kocioł.
.