Znany również jako: Baudolino.
Przyszły święty urodził się w rodzinie szlacheckiej. Po śmierci rodziców cały odziedziczony majątek rozdał ubogim, a sam osiedlił się jako pustelnik nad brzegiem rzeki Tanaro. Mieszkał w prostym szałasie, dni upływały mu na modlitwie i umartwieniach. Ludność okoliczna zasięgała u pobożnego mędrca rady, który wkrótce zasłynął darem proroctwa.
Zmarł ok. roku 740, został pochowany w Forum Fulvii (późniejsze Villa del Foro). Gdy w 1168 roku rozrastająca się Alessandria wchłonęła w swoje granice miasteczko, doczesne szczątki świętobliwego pustelnika przeniesiono do kościoła zakonu humiliatów (zgromadzenie działające na przestrzeni XII-XVI wieku). W 1174 roku, jak głosi legenda, św. Baudolino ukazał się na murach Alessandri, zmuszając oblegające miasto rycerstwo niemieckie do odwrotu. W 1803 roku ponownie przeniesione relikwie i złożono je w kościele pw. św. Aleksandra. Siedem lat później trafiły do kaplicy św. Baudolina w alessandryjskiej katedrze.
Katedra w Alessandri, Piemont
Po raz pierwszy żywot św. Baudolina spisał benedyktyński mnich Piotr Diakon w Historia Longobardorum, czterdzieści lat po śmierci eremity.
Ikonografia:
Przedstawiany jako pustelnik w otoczeniu dzikich zwierząt.
.
Posty
