.
Święty zakonnik i asceta (1654-1734).Znany również pod imieniem: Karol Kajetan Calosirto.
Karol Kajetan urodził się 15 sierpnia 1654 roku na wyspie Ischia nieopodal Neapolu, jako trzeci syn Józefa i Laury Gargiulo. Początkowo uczyli go ojcowie augustianie, przekazując mu wiedzę z zakresu nauk humanistycznych i religijną.
Mając 16 lat wstąpił do dyskalceatów w Neapolu i przyjął imię Jana Józefa od Krzyża. Był to zakon franciszkański o bardzo surowej regule, zreformowany przez św. Piotra z Alkantry, stąd również nazwa alkantaryni lub franciszkanie bosi (OFMAlc, OFMDisc). Kierownikiem nowicjatu był wówczas znany z ascezy ks. Jan Robles.
Piedimonte d'Alife
W styczniu 1671 roku, po złożeniu ślubów zakonnych, św. Jan Józef został wysłany wraz z 11 mnichami do sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy (Santa Maria Occorrevole) w Piedimonte d'Alife (Piedimonte Matese), gdzie dzięki jego ciężkiej pracy wybudowano mały kościół i konwent otoczony dwukilometrowym murem.
W obrębie muru znajdowało się pięć cel-eremów. Kładziono szczególny nacisk na praktykę milczenia, samotności i nieustannej modlitwy. Po roku życia w eremie, ale nie wcześniej niż po miesiącu, bracia mieli obowiązek wrócić do konwentu.
Święcenia kapłańskie św. Jan Józef przyjął 18 września 1677 roku. Przez wiele lat był kierownikiem nowicjatu w Neapolu i gwardianem klasztoru w Piedimonte.
Apoteoza św. Jana Józefa od Krzyża
anonim, XVIIIw.
Gdy dyskalceaci na początku XVIII wieku rodzielili się na dwie gałęzie hiszpańską i włoską, św. Jan Józef został prowincjałem generalnym prowincji włoskiej. Dekret papieski z 22 czerwca 1722 roku połączył ponownie obie prowincje, między innymi dzięki usilnym zabiegom Świętego.
Klasztor św. Łucji w Neapolu, fasada
Zmarł 5 marca 1734 roku w klasztorze św. Łucji (Santa Lucia al Monte) w Neapolu, gdzie został pochowany. W październiku 1779 roku w franciszkańskim kościele św. Matki Bożej Ołtarza Niebiańskiego (Santa Maria dell'Aracoeli) papież Pius VI odczytał dekret o heroiczności cnót Świętego, którego beatyfikowano 24 maja 1789, a kanonizowano 26 maja 1839 roku przez papieża Grzegorza XVI. Razem ze św. Janem Józefem na ołtarze wyniesiono: św. Alfonsa Marię Liquori, św. Weronikę Giuliani, św. Pacyfika z San Severino i św. Franciszka de Hieronimo.
Św. Jan Józef miał ogromną wiedzę z zakresu teologii moralnej, był obdarzony darem czynienia cudów, bilokacji i lewitacji, miał wizje. Podczas jednej z nich zobaczył Matkę Boża, która podała mu do piastowania Dzieciątko Jezus.
Patron:
Ischii, Neapolu.
Ikonografia:
Przedstawiany w franciszkańskim habicie, z Dzieciątkiem Jezus na rękach.
Jego atrybutami są: krzyż, różaniec, dyscyplina.
Procesja z kryształowym sarkofagiem z nienaruszonym ciałem św. Jana Józefa, Ischia
Varia:
Przez cztery dni września, począwszy od pierwszej wrześniowej niedzieli w Ischii odbywają się uroczystości ku czci św. Jana Józefa. Jego relikwie są niesione w uroczystej procesji ulicami i przewożone statkami rybackimi po morzu.
Gdy św. Jan Józef był już w podeszłym wieku udał się do katedry w Neapolu w dzień św. Januarego. Napierający tłum pielgrzymów wytrącił mu laskę z dłoni, a że nie mógł jej znaleźć usiadł na stopniach prowadzących do katedry i zaczął się gorąco modlić o pomoc. Nagle został przemieszczony na ambonę katedry, a później przed jej wrota. W tym miejscu spotkał staruszka jego duchowy uczeń, książe Lauriano, zaoferował mu pomoc, ale Święty nie chciał z niej skorzystać i polecił księciu, aby wszedł do katedry i zobaczył jego laskę. Młodzieniec nie zdążył wejść do środka, jak usłyszał okrzyki ludzi, którym nad głowami wirowała laska, na samym końcu łagodnie opadając na pierś św. Jana Józefa. Świadkami niezwykłego wydarzenia były tłumy ludzi na zewnątrz i wewnątrz katedry, o czym zapewnia biograf Świętego.
.
Posty
