.
Święty kapłan (1673-1716).Znany również jako: Ludwik Grignon.
Urodził się 31 stycznia 1673 w Montfort-la-Cane (obecnie Montfort-sur-Meu) jako drugie z osiemnaściorga (siedmioro zmarło) dzieci adwokata Jana Chrzciciela Grignon i Joanny Robert, córki urzędnika miejskiego. Ochrzczony dzień po narodzinach, 1 lutego 1673, otrzymał imię Ludwik. Rodzina Grignon nie była zbyt bogata, ale bardzo pobożna. Jego dwóch braci zostało kapłanami, jeden dominikaninem, a dwie siostry wstąpiły do klasztoru. Ludwik bardzo kochał swoich rodziców, zwłaszcza matkę - czułą i bezgranicznie oddaną wychowywaniu licznej gromady dzieci.
Później młody Ludwik do swojego imienia dodał imię Maria, jako wyraz ogromnej czci, jaką żywił do Matki Bożej oraz de Montfort - miejscowości, w której został ochrzczony.
Dom rodzinny w Montfort
Większą część swego dzieciństwa spędził w Iffendic, małej wsi nieopodal Montfort, gdzie jego ojciec kupił małą posiadłość. W 1684 roku, w wieku jedenastu lat, został wysłany na naukę do jezuickiego kolegium św. Tomasza Becketa w Rennes.
Bardzo pobożny wcześnie poczuł powołanie i jeszcze w Rennes rozpoczął studia teologiczne i filozoficzne. Pod wpływem opowieści miejscowego księdza,
o. Juliana Belliera, który większość swojego życia spędził jako wędrowny misjonarz, św. Ludwik postanowił misjom poświęcić swoją przyszłość. Pod wpływem matki
i kierunkiem kapłanów rozwinął nabożeństwo do Matki Bożej, nie rozstaje się z różańcem. Biorąc przykład z matki, pomaga ubogim, samotnym i chorym.
Kościół p.w. św. Suplicjusza w Paryżu
Francoise-Etienne Vilaret
Dzięki dobroczyńcom św. Ludwik mógł kontynuować naukę w Paryżu w seminarium św. Sulpicjusza, gdzie dociera we wrześniu 1693 roku, niestety fundusze wystarczyły tylko na opłacenie seminarium, więc był zmuszony mieszkać pomiędzy najbiedniejszymi. Jego kierownikiem duchowym był ks. Franciszek Leschassier.
Św. Ludwik pełniąc funkcję bibliotekarza miał możliwość zapoznania się z większością dostępnych dzieł z dziedziny duchowości. W 1669 roku za dobre wyniki w nauce został wydelegowany na doroczną pielgrzymkę do Chartres.
Św. Ludwik święcenia kapłańskie otrzymał 5 czerwca 1700 roku, Mszę prymicyjną odprawił przy ołtarzu Najświętszej Maryi Panny w kościele p.w. św. Sulpicjusza.
W listopadzie tego samego roku wstąpił do tercjarzy dominikańskich, prosząc
o zgodę nie tylko na naukę odmawiania różańca, ale i na zakładanie bractw różańcowych. Przez sześć lat pełnił funkcję kapelana szpitala miejskiego w Poitiers. Tam poznał bł. Marię Luizę Trichet, córkę prokuratora, która pod jego wpływem
2 lutego 1703 roku wkłada zakonny habit.
Na początku roku 1706 wyruszył w pielgrzymkę do Rzymu, po drodze odwiedził Loretto, a w czerwcu stanął przed papieżem Klemensem XI, który nadał mu krzyż
i tytuł misjonarza apostolskiego, polecając mu uczyć prostych ludzi zasad wiary
i odnawianie przyrzeczeń chrzcielnych. Po powrocie, przez kilka lat, nauczał
w Bretanii i Wandei. Jego misje i rekolekcje cieszyły się wielką popularnością.
Na zakończenie misji zwykle inicjował budowę Kalwarii, aby przypominała mieszkańcom o postanowieniach i przyrzeczeniach powziętych podczas misji.
W czasach gdy filozofowie na czele z Wolterem szydzili z Pana Boga, w Wandei kwitła wiara i pobożność. Im więcej św. Ludwik przyciągał wiernych, tym ostrzej był atakowany przez ludzi, którzy oddalili się od Kościoła.
Kalwaria w Pontchateau, 1918r.
W Pontchateau przyciągnął tysiące ludzi, którzy chcieli mu pomóc w budowie wielkiej Kalwarii. W przeddzień uroczystego otwarcia biskup wezwał go do siebie
i przedstawił mu królewski rozkaz zburzenia Kalwarii. Przez lata obarczano winą biskupów, dopiero w 1936 roku proboszcz Nantes badający sprawę tego rozkazu, dotarł w archiwach do dokumentów ministerstwa spraw wewnętrznych wskazujących na intrygę jaką uknuł sędzia Piotr de la Chauveliere, żeby zemścić się na znienawidzonym kapłanie. Wmówił rządcy Bretanii, że w rzeczywistości pod Kalwarią znajdują się schronienia dla Anglików, w razie ich napaści na Francję. Rok wcześniej toczyła się nieopodal morska walka pomiędzy obydwoma krajami, a że w Bretanii pełno było ognisk zapalnych i kryjówek król Ludwik XIV wydał rozkaz zrównania jej
z ziemią, na szczęście mieszkańcy zdążyli ukryć figury. W 1812 roku lud bretoński zbudował nową Kalwarię w Pontchateau, jeszcze większą niż pierwotna.
Płaskorzeźba w domu rodzinnym św. Ludwika
Biskup La Rochelle, de Champflour, na którym św. Ludwik wywarł duże wrażenie, poprosił go o założenie szkoły. Do pomocy przybyła bł. Maria Luiza Trichet i wraz
z Katarzyną Brunet otworzyły szkołę, która wkrótce miała aż czterystu uczniów.
Dnia 22 sierpnia 1715 roku bł. Maria Luiza otrzymała aprobatę dla założenia zakonu pod kierunkiem św. Ludwika de Montfort, pod nazwą Córki Mądrości.
Na początku kwietnia 1716 roku św. Ludwik przybył do Saint-Laurent-sur-Sevre
w Wandei, gdzie 5 kwietnia rozpoczął swoją ostatnią misję. Po jej zakończeniu poważnie zachorował, zmarł 28 kwietnia 1716 roku o godz. 20.00, jego ciało
w sarkofagu złożono w bazylice p.w. św. Wawrzyńca (później została poświęcona
św. Ludwikowi).
Bazylika p.w. św. Ludwika Marii Grignon de Montfort w Saint-Laurent-sur-Sevre
W miejscu spoczynku św. Ludwika powstały domy trzech zgromadzeń: Ojców i Braci Towarzystwa Maryi, Córek Mądrości i Braci Montfortan św. Gabriela (FSG, Fratres Instructionis Christianae e Sancto Gabriele).
Giacomo Parsini,
Bazylika św. Piotra w Rzymie
Św. Ludwik został beatyfikowany przez papieża Leona XIII w Montfort,
dnia 22 stycznia 1888 roku. Udzielił odpustu zupełnego tym wszystkim, którzy uczynią Akt Poświęcenia się Najświętszej Pannie wg św. Ludwika de Montfort. Sam odnowił ten akt na łożu śmierci i wzywał pomocy św. Ludwika.
Modlitwę o wyproszenie dogmatycznego ogłoszenia prawdy o powszechnym pośrednictwie NMP i kanonizacji apostoła tej prawdy, Ludwika Grignon de Montfort, ułożył kardynał Józef Mercier.
Św. Ludwika kanonizował papież Pius XII dnia 27 czerwca 1947 roku.
Rzeźba w Montfort-sur-Meu
Patron:
Misjonarzy.
Ikonografia:
Przedstawiany jako kapłan. Jego atrybutami są: krzyż, różaniec.
Dzieła:
"Traktat o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny"
"List do przyjaciół Krzyża"
"Miłość Mądrości Przedwiecznej"
"Przedziwny sekret Różańca Świętego"
"Tajemnica Maryi"
Cytat:
Choćbyście się znaleźli nad brzegiem przepaści, choćbyście mieli już jedną nogę
w piekle, choćbyście się nawet zaprzedali diabłu jak jaki czarownik, choćbyś był heretykiem zatwardziałym i uporczywym jak jak szatan, wcześniej czy później nawrócicie się i zbawicie się, jeżeli będziecie pobożnie odmawiali Różaniec Święty każdego dnia aż do śmierci, w celu poznania prawdy i otrzymania skruchy
i przebaczenie waszych grzechów.
"Przedziwny sekret Różańca Świętego"
Jestem cały Twój i wszystko, co posiadam należy do Ciebie. Ciebie przyjmuję we wszystkim co moje. (Totus Tuus ego sum et omnia mea Tua sunt. Accipio Te in omnia mea).
"Traktat o prawdziwym nabożeństwie do NMP"
O św. Ludwiku Marii Grignion de Montfort:
Polecamy jak najusilniej podziwu godne dzieło "Traktat o prawdziwym nabożeństwie do NMP" i udzielamy z całego serca błogosławieństwa apostolskiego tym wszystkim, którzy dzieło to czytać będą.
św. Pius X
Potęga siły jego posługi apostolskiej i największa tajemnica w zdobywaniu dusz dla Jezusa leżała w jego nabożeństwie do Maryi.
bł. Pius XII w mowie wygłoszonej podczas kanonizacji św. Ludwika w 1947r.
Zgromadzenie Monftortan św. Gabriela
Varia:
Manuskrypt najbardziej znanego dzieła św. Ludwika "Traktatu o prawdziwym nabożeństwie do NMP" odkryto dopiero w 1842 roku w starym kufrze w domu zakonnym Towarzystwa Maryi, a opublikowano rok później. Sam Święty przepowiedział, że szatan będzie chciał ją ukryć przed światem i pogrążyć
w zapomnieniu.
Św. Ludwik zmarł mając 43 lata, 28 kwietnia 1716 roku. Jego duchowa córka,
bł. Maria Luiza Trichet zmarła również 28 kwietnia, dokładnie czterdzieści trzy lata po jego śmierci, w Saint-Laurent-sur-Sevre. Została pochowana w bazylice, obok
św. Ludwika de Montfort.
.
Posty
