.
Święta dziewica i ksieni (614-680).
Katedra w Worcester, Worcestershire
Urodziła się w 614 roku jako druga córka Hereryka, bratanka króla św. Edwina z Nortumbrii. Jej starszą siostrą była św. Hereswitha, żona Etelryka.
Gdy św. Hilda była jeszcze niemowlęciem, jej ojciec został otruty w czasie gdy przebywał na zesłaniu na dworze brytyjskiego króla Elmeta. Została wychowana na dworze Edwina, króla Nortumbrii. W dniu 12 kwietnia 627 roku, w Wielkanoc, odbył się uroczysty chrzest króla i całego dworu przez biskupa św. Paulina z Yorku, który przybył z Rzymu, razem ze św. Augustynem. Ochrzczono również i św. Hildę.
Kaplica w Oxfordzie
Po śmierci króla Edwina w 633 roku, dołączyła do swojej owdowiałej siostry w opactwie we francuskim Chelles. Na wezwanie św. Aidana powróciła do kraju i została przeoryszą w podwójnym benedyktyńskim opactwie Hartlepool nad rzeką Wear.
W 657 roku założyła podwójne opactwo w Whitby, w którym pozostała aż do śmierci. Król Oswiu wybrał jej klasztor jako miejsce pierwszego angielskiego synodu w 664 roku, na którym przyjęto rzymską metodę obliczania świąt Wielkanocnych.
Przez ostatnie sześć lat swojego życia ciężko chorowała, ale poddawała się cierpieniom z niezwykłą pokorą. Rok przed śmiercią założyła kolejne opactwo, w Hackness. Zmarła 16 listopada 680 roku, po otrzymaniu Wiatyku. Legenda głosi, że w momencie gdy oddawała swą duszę Panu Bogu, dzwony w Hackness zaczęły same dzwonić. Pochowana w kościele opactwa, w obawie przed najazdem Duńczyków w X wieku, doczesne szczątki św. Hildy miały zostać przeniesione przez króla św. Edmunda do opactwa w Glastonbury, a później do Gloucester.
Kult św. Hildy potwierdzony został już na początku VIII wieku, gdy jej imię zostało włączone do kalendarza św. Willibrorda.
Pozostałości opactwa w Whitby, Yorkshire
Fragment poematu
"Marmion" Waltera Scotta jest poświęcony działalności św. Hildy.
Patronka:
Edukacji kobiet.
Ikonografia:
Przedstawiana jako ksieni, prowadzona do nieba przez anioły, czasami jako zamieniająca węże w kamień. Jej atrybutem jest: pastorał, księga, klasztor, korona.
Kościół p.w. św. Anny w Baslow, Derbyshire
Varia:
Legenda opowiada o tym, że gdy św. Hilda planowała budowę opactwa w Whitby, tereny przyszłej budowy były pełne węży. Wtedy Święta zamieniła węże w kamienie, a dowodem na to miały być skamieniałości z wizerunkiem węży znajdowane w okolicach Whitby. Jak się później okazało, były to skamieniałe jurajskie amonity, nazwane w 1876 roku
Hildoceras.
Inna z lokalnych legend mówi, że morskie ptaki latające nad opactwem, zniżały swój lot i zanurzały skrzydła w wodzie na cześć Świętej.
Posty
