Jego życie jest znane głównie dzięki biografii napisanej przez jego ucznia Ferranda z Kartaginy w 533r. Urodził się w znakomitej afrykańskiej rodzinie, dzięki czemu odebrał bardzo staranne wychowanie. Przez pewien czas był prokuratorem w rodzinnym mieście. Po lekturze pism św. Augustyna zapragnął poświęcić się życiu zakonnemu. W 500r. odbył podróż do grobu Św. Apostołów i w końcu wstąpił do klasztoru, lecz niedługo potem (w roku 507 lub 508) został wyniesiony na stanowisko biskupa w Ruspe. Wskutek intryg arianów podburzających przeciwko Fulgencjuszowi króla Wandalów Trazimunda biskup musiał wraz z 60 innymi biskupami udać się na wygnanie na Sardynię. W 523r. został ułaskawiony przez następcę Trazimunda Hilderyka.
Nazywano go św. Augustynem swego wieku (Augustinus abbreviatus). Pisał dzieła przeciwko semipelagianom, monofizytom i arianom.
Patron:
Sardyńskiej miejscowości Cagliari
Ikonografia:
Przedstawiany jako pustelnik modlący się przed lub w jaskini, czasami jako biskup z księgą.
Cytaty:
Miłość więc jest źródłem i początkiem wszelkiego dobra, jest wypróbowaną obroną i drogą wiodącą do nieba. Kto nią postępuje, nie może ani błądzić, ani się lękać. Ona kieruje, ona chroni, ona prowadzi. Skoro więc Chrystus ustanowił stopnie miłości, dzięki którym każdy chrześcijanin może wznosić się u niebu, przeto niewzruszenie zachowujcie miłość bez skazy, wzajemnie ją sobie okazujcie, a w niej postępując, wznoście się coraz wyżej.
Brewiarz, II czytanie z 26 grudnia "Oręż miłości"
Kościół wyraża się w modlitwach.
Dzieła:
"O wierze czyli o regule wiary prawdziwej do Piotra" (De fide ad Petrum seu de regula fidei), w średniowieczu stanowiło ono kompendium dogmatyki katolickiej.
"O prawdzie predestynacji i łaski Bożej" (Ad Iohannem et venerium de veritatae praedestinationis et gratiae Dei) - o stosunku łaski do wolnej woli, a także o przeznaczeniu do świętości i życia wiecznego.
Posty
