Św. Cyryk z Iconium

.

Święty męczennik (zm. 304).

Znani również jako: Kwiryk, Cyr, Cyriak.

Anonim, XVIIw, polichromowane drewno

Oratorium Zwiastowania w Boccioleto (dekonsekrowne i zamienione w muzeum), Piemont

Urodził się około 301 roku w Iconium, jako syn św. Julity. Gdy był małym dzieckiem, jego matka została skazana na śmierć w Tarsie, w czasie prześladowań cesarza Dioklecjana. Oderwany siłą od matki malec podrapał sędziego Aleksandra, który wydał wyrok na jego matkę, a ten rozwścieczony rzucił chłopca o ziemię, rozbijając mu czaszkę.

Męczeństwo św. Julity i św. Cyryka

Borghese di Pietro, część tryptyku, XVw.

kolekcja prywatna

Jego ciało rzucono, razem z ciałem matki, na miejsce poza miastem, w którym zrzucano ciała kryminalistów, ale dwie niewolnice nocą odszukały ich ciała
i pochowały na pobliskim polu. Ich doczesne szczątki odkrył cesarz Konstantyn I
i wybudował w pobliżu Konstantynopola klasztor, w którym je złożono.

Kult św. Cyryka w IV wieku rozwinął się we Francji, po tym jak relikwie Świętego sprowadził z Antiochii biskup św. Amator z Auxerre.

Katedra p.w. św. Cyryka i św. Julity w Nevers, Burgundia

Karol Wielki miał sen, w czasie którego ujrzał dziecko, które obiecało mu ochronę przed atakiem dzika na polowaniu, pod warunkiem że je przyodzieje. Biskup Nevers wyjaśnił, że dzieckiem tym był św. Cyryk, chcący aby król naprawił zniszczony dach katedry św. Cyryka w Nevers. Stąd często Święty jest przedstawiany z dzikiem.

Patron:
Ofiar tortur, wzywany w zagrożeniu życia dzieci.

Ikonografia:
Przedstawiany jako małe dziecko rzucone na ziemię lub razem z matką, św. Julitą. Jego atrybutem jest: palma, korona, gwoździe, dzik.

Lektura:
Jakub de Voragine "Złota legenda" - "Żywot św. Cyryka"

.