Św. Paweł z Konstantynopola

.

Święty biskup i męczennik (zm.350).

Znany również jako: Paweł I, Paweł I Wyznawca.

Męczeństwo św. Pawła

fresk z monasteru w Visoki Decani, Serbia, XIVw.

Pochodził z Salonik, święcenia kapłańskie otrzymał w Konstantynopolu. Pełnił funkcję sekretarza biskupa Aleksandra, a po jego śmierci został wybrany w 336 roku szóstym biskupem Konstantynopola. Zwalczał herezję ariańską, za co skazano go na zesłanie w 337 roku do Pontu. Wrócił w następnym roku, lecz arianie wygnali go ponownie, tym razem do Trewiru (Trier), skąd powrócił w 340 roku. Cesarz Konstancjusz, zwolennik arianizmu, kazał go pojmać, zakuć w łańcuchy i wywieźć do Singara
w Mezopotamii.

Wraz ze św. Atanazym z Aleksandrii, Marcelim z Ancyry i Asklepasem z Gazy wyruszył do Rzymu, do papieża św. Juliusza I, który zbadał sprawę każdego z nich z osobna
i napisał zdecydowany list w ich obronie do biskupów Wschodu.

Św. Paweł wrócił do Konstantynopola w 344 roku i tym razem go uwięziono i zesłano do armeńskiego Cukusus. Aby zapobiec jego powrotowi na stolicę biskupią i do wiernych, przez sześć dni morzono go głodem, po czym uduszono.

Doczesne szczątki św. Pawła cesarz Teodozjusz przeniósł do Konstantynopola do kościoła p.w. św. Pawła w 381 roku. W roku 1236 część relikwii otrzymał kościół p.w. św. Wawrzyńca (San Lorenzo) w Wenecji. W 1810 roku edyktem Napoleona rozwiązano zakon minimów, opiekujący się kościołem, a sam budynek przeznaczono najpierw na izbę przemysłową, później na dom opieki. Do 1867 roku kościołem opiekowali się dominikanie, aż do momentu kiedy ustawa o zakonach weszła w życie. Ostatecznie kościół dekonsekrowano w 1920 roku.

Kościół p.w. św. Wawrzyńca w Wenecji (dekonsekrowany)

Ikonografia:
Przedstawiany w stroju biskupa. Jego atrybutem jest: mitra, pastorał, palma.
.