.
Święta dziewica i mistyczka (1216-1237).Urodziła się w Ypres w poważanej mieszczańskiej rodzinie w 1216 roku. Gdy miała cztery lata zmarł ojciec, matka wraz z nią i jej trzema siostrami zamieszkała u wuja, który był proboszczem nieopodal ich miasta rodzinnego. Wuj zapewnił jej wykształcenie posyłając do przyklasztornej szkoły. Pięcioletnia dziewczynka będąc świadkiem przyjmowania Komunii św. przez siostry, miała wizję Pana Jezusa i poczuła cudowny zapach. Opowiedziała o wszystkim matce przełożonej, błagając aby ta zezwoliła jej na przyjmowanie Komunii razem z mniszkami. Widząc dojrzałość i głęboką pobożność małej Małgorzaty wyraziła zgodę na przystąpienie przez nią do Stołu Pańskiego. Po osiągnięciu dziewiątego roku życia dziewczynka nie opuszczała żadnej Mszy św., pościła i modliła się całymi dniami.
Po śmierci wuja w 1234 roku, osiemnastoletnia Małgorzata, pod wpływem dominikańskiego kaznodziei o. Zeghera, postanowiła poświęcić resztę swego życia Bogu. Jako tercjarka dominikańska żyła w odosobnieniu w domu matki, w ewangelicznym ubóstwie, doskonałym posłuszeństwie i wiecznym dziewictwie. Jej przykład pociągnął wielu świeckich, a jej rady zasięgał nawet biskup Cambrai.
Doświadczała w swoim dobrowolnym osamotnieniu wielu wizji Chrystusa i Matki Bożej. Żywiła szczególne nabożeństwo do męki Pana Jezusa. Od najmłodszych lat pokutowała i pościła, ofiarując swoje cierpienia za nawrócenie grzeszników. Rok przed śmiercią tak podupadła na zdrowiu, że nie mogła opuszczać łoża i przyjmować żadnych pokarmów, poza Komunią św.
Zmarła 20 lipca 1237 roku. Jej żywot spisał w trzy lata po jej śmierci Tomasz de Cantimpre, opierając się całkowicie na świadectwie ludzi, którzy ją znali, włączając w to o. Zeghera.
Dnia 20 lipca przypada również wspomnienie św. Małgorzaty Antiocheńskiej, dziewicy i męczennicy.
.
Posty
